The Economist
| Londen | 29 maart 2018In de tijden van het Wilde Westen waren zwarte cowboys heel gewoon, maar op rodeo’s zijn ze schaars. Behalve op de Bill Picket Invitational.
Afgezien van de songs van Missy Elliot en Ludacris die in plaats van countrydeuntjes door de speakers schallen, klinkt en oogt de Bill Pickett Invitational als een echte rodeo. In de arena klampen cowboys en cowgirls zich vast aan halfwilde paarden die hen proberen af te werpen. Ze vangen kalveren met een lasso en slalommen om houten vaten. De tribunes zitten vol fans met cowboyhoeden op hun hoofd en cowboylaarzen aan hun voeten, die op gegrilde kippenboutjes knabbelen en naar adem snakken als ruiters op de grond worden geworpen. In de pauze kunnen de kinderen ‘schaaprijden’ – een evenement waarbij ze op de rug van een schaap worden gezet en zich daar stevig aan vast moeten houden terwijl hun wollige rijdieren door de piste stuiven. Het grootste verschil is dat alle deelnemers – en het merendeel van het publiek – zwart zijn.