Expert
| Moskou | Vjatsjeslav Soerikov | 02 november 2017Met hun kunst van het beledigen tonen Oxxxymiron en Slava KPSS zich waardige erfgenamen van de Romein Catullus. Ze slagen erin een stem te geven aan de woede en wanhoop van een groot deel van de Russische samenleving.
Het moest ervan komen: de rap, een Afro-Amerikaanse muziekvorm, is het muzikale en literaire landschap van Rusland binnengedrongen en voor miljoenen mensen een manier geworden om uitdrukking te geven aan het hier en nu. Dat is niet in een dag gebeurd, maar in de loop van verschillende generaties. De nog levende rocksterren uit de jaren tachtig behoren inmiddels tot het establishment. Ze hebben de metamorfose ondergaan die onvermijdelijk is voor elke muzikant die uit de underground komt en succes heeft gekregen: dat succes was te groot om nog contact te houden met het grote publiek, dat in ellende is ondergedompeld. Net als vroeger heeft het grote publiek dagelijks te kampen met eindeloze moeilijkheden en voelt het niet alleen de noodzaak dat daarover gesproken wordt of geschreven op de sociale netwerken – het wil dat het wordt uitgeschreeuwd, dat zijn innerlijk lijden niet langer wordt toegedekt door de hypocrisie van de wereld. Het accepteert de televisiewerkelijkheid, maar zonder erin te geloven. Voor het grote publiek behoort de waarheid altijd de verdoemde dichters toe die hun toevlucht zoeken tot de undergroundcultuur, die ze voor geen geld zullen verlaten.
