Het is heerlijk om een Slechte Oma te zijn

Ik geloof niet dat er in mijn jeugd zoiets bestond als Moederdag, of in ieder geval niet bij ons thuis. Mijn ouders hadden het niet zo op sentimenteel gedoe, of op feestdagen. Maar toen ik eenmaal zelf kinderen had viel er niet langer te ontkomen aan deze gruwel. Ze kwamen thuis van de peuterklas met een of ander afschuwelijk, hartvormig kaartje en vertelden vol trots dat ze er een hele week aan hadden gewerkt. Dan zei ik snibbig: ‘Weten ze daar niets beter te verzinnen? Kunnen ze jullie niet leren rekenen of zo?’ Waarop de kinderen huilend naar papa gingen en ik me gedwongen zag te zeggen: ‘Sorry, sorry, ik maakte maar een grapje.’ Ik zette de monsterlijke kaarten op de schoorsteenmantel, waar ze een paar weken stonden te verstoffen.