The Elephant
| Nairobi | Aicha Elbasri | 28 oktober 2020De VN bestaan dit jaar 75 jaar. Volgens voormalig medewerker Aicha Elbasri valt er bar weinig te vieren. Het is de taak van de organisatie mensen te beschermen, samenlevingen te helpen democratiseren en mensenrechten te waarborgen. Maar valt dat wel te rijmen met een ander aspect van hun werk, namelijk het ondersteunen van bondgenoten in hun respectievelijke ‘belangensferen’? En dat is niet meer of minder dan een nieuw eufemisme voor het vroegere koloniale begrip ‘invloedssferen’, stelt de auteur.
Er zijn van die dagen die je nooit vergeet. Donderdag 31 maart 2005 was zo’n dag. Ik werkte als persvoorlichter bij de Verenigde Naties en was er verschrikkelijk trots op dat ik werd betaald om mee te werken aan een betere wereld. Toen ik op het VN-hoofdkwartier in New York kwam werken, was het alsof ik de Ideale Stad van Plato binnenging, waar realpolitik zich vermengt met utopia. Ondanks haar gebreken had ik er nog steeds vertrouwen in dat de organisatie een verschil wilde maken in het leven van mensen. Ik dacht in die tijd dat de fouten van de VN menselijk waren, en ‘uit het kromme hout van de mensheid is nooit iets rechts gemaakt’, zoals Immanuel Kant het heeft geformuleerd.
