Terugkeer van traditionele Franse partijen | Moordende politie-eenheid in Nairobi

Macron, Le Pen en de terugkeer van traditionele partijen

De eerste regionale verkiezingen in Frankrijk van afgelopen zondag werden gekenmerkt door een historisch lage opkomst, een scherpe teruggang voor Rassemblement National (RN), de populistische extreemrechtse partij van Marine Le Pen, en een slechte prestatie van de partij van Emmanuel Macron. Dit alles ten voordele van traditionele rechtse en linkse partijen, aldus Le Courrier, dat de commentaren in de buitenlandse pers analyseerde.

De algehele teneur in de internationale media is dat de uitslagen van zondag suggereren dat de kaarten voor de presidentsverkiezingen van 2022 wel eens heel anders zouden kunnen komen te liggen dan verwacht.

Joëlle Meskens, correspondent van de Belgische Franstalige krant Le Soir, vatte de uitslagen als volgt samen: ‘Een Rassemblement National dat ver beneden haar verwachtingen presteert; een presidentiële partij die meer dan ooit worstelt om lokaal voet aan de grond te krijgen en traditionele partijen, van rechts tot links, die zich verzetten: de eerste ronde van de regionale verkiezingen werd gekenmerkt door een reeks grote verrassingen.’

Het percentage niet-stemmers wordt geschat tussen 66,1 en 68,6 procent

Van het percentage niet-stemmers, geschat tussen 66,1 en 68,6 procent, een record, hebben vooral traditioneel rechts en links geprofiteerd. Volgens schattingen van marktonderzoekbureau IFOP haalden de Republikeinen 34,4 procent van de stemmen en de socialisten 28,7 procent. De eersten hopen hun zeven regio’s te kunnen behouden en de laatsten de vijf die ze al hadden.

Aan de andere kant is de nederlaag ‘verpletterend’ voor Emmanuel Macron en de zijnen, merkt Politico op. Volgens Ipsos haalt de presidentiële partij slechts 11,5 procent van de stemmen, een score die de zwakke lokale kracht van zijn partij LREM bevestigt. ‘Het lijdt geen twijfel dat Macron voor een grote uitdaging staat’ wat betreft de presidentsverkiezingen van 2022, stelt de BBC.

In een toespraak, die door Bloomberg als ‘somber’ werd omschreven, gaf Marine Le Pen toe dat haar kiezers ‘zich niet hadden vertoond’ en ze riep hen dan ook op ‘een sprong’ te maken bij de tweede ronde. Op nationaal niveau kwam de RN, dat volgens de peilingen aanvankelijk in zes van de dertien regio’s aan de leiding zou gaan, uiteindelijk alleen in Provence-Alpes-Côte d’Azur als beste uit de bus. De extreemrechtse partij behaalde slechts 19,4 procent van de stemmen op nationaal niveau, tegen 27,7 procent in 2015.

Terugkeer van de oude politiek

‘De verrassing is des te groter omdat analyses en peilingen vooraf een explosie van extreemrechts voorspelden en rechts en de socialisten weg zagen vallen. Maar het tegenovergestelde is gebeurd’, zo schrijft Eduardo Febbro, de Parijse correspondent van het Argentijnse dagblad Página 12. ‘Als deze dynamiek de komende maanden aanhoudt of toeneemt, kan de terugkeer van partijen met een traditie van regeren en presidentschap (Parti Socialiste en Les Républicains) de fundamenten van de macronistische strategie ondermijnen’, meent hij. ‘De oude vijanden zijn teruggekeerd aan tafel; Le Pen en Macron zitten niet langer alleen aan het banket.’

Ook het Spaanse dagblad El País ziet deze resultaten als een teken dat ‘de oude politiek weigert te verdwijnen’. De uitslag van de eerste ronde zet vraagtekens bij ‘de diagnose van Macron en Le Pen’, volgens welke ’de partijdige verdeeldheid die de Franse politiek sinds de naoorlogse periode kenmerkte, de afwisseling tussen centrumlinks en centrumrechts, niet meer gold.’ Zondag werden Macron en Le Pen ‘verslagen door de oude wereld’, voegt Le Soir daaraan toe.

Overhaaste conclusies

‘Door de lage opkomst is het moeilijk om lessen te trekken voor de presidentsverkiezingen van april-mei 2022’, waarschuwt daarentegen Richard Werly van het Zwitserse Le Temps, die op zijn hoede is ‘voor te overhaaste conclusies’.

Volgens Werly moeten we ook ‘begrijpen dat de verdeling van het grootstedelijke Frankrijk in dertien grote administratieve regio’s niet goed is ontvangen, wat ertoe kan hebben geleid dat veel Fransen de stemhokjes hebben gemeden om hun onvrede en hun gebrek aan vertrouwen op dit politieke niveau te tonen. Deze massale stemonthouding weerspiegelt een gedemotiveerd politiek Frankrijk’, merkt hij op. Voor hem blijven ‘de presidentsverkiezingen het belangrijkste kompas van dit gecentraliseerde land’.

Lees ook:

Pagani Six: een moordende politie-eenheid in Nairobi

In de gevaarlijkste sloppenwijken van de Keniaanse hoofdstad wordt een speciale politie-eenheid beschuldigd van buitengerechtelijke executies, zo schrijft de Keniaanse krant Daily Nation.

‘Twee mannen op een motor. Grijpen het mobieltje van een voorbijganger. Politie in burger verschijnt uit het niets en onderschept de motor, zet hem klem in een hoek, uit het zicht. Schoten klinken. “Ik heb niet gezien of de man dood was of niet omdat er te veel mensen waren, maar ik kreeg te horen dat hij werd gezocht door de Pagani Six”, aldus een getuige.’

Zo begint het verhaal van de Daily Nation, dat ‘een publiek geheim’ onderzocht: dat speciale politie-eenheden die zijn belast met het opsporen van criminelen in de gevaarlijkste sloppenwijken van Nairobi, dood en verderf zaaien.

‘De mensen die we zoeken, moeten we hebben, dood of levend’

Pagani Six is zo’n eenheid die wordt beschuldigd van buitengerechtelijke executies. Een video van de leider, korporaal Ahmed Rashid, die een geboeide man executeerde, veroorzaakte in 2017 een schandaal nadat de beelden op sociale netwerken waren verspreid.

‘De mensen die we zoeken, moeten we hebben, dood of levend’, vertelde Ahmed Rashid een jaar later aan de BBC. Terwijl de korporaal nog steeds in dienst is, ‘is niet alleen het aantal buitengerechtelijke executies door zijn squadron toegenomen, maar lijkt de tactiek van zijn politie-eenheid te worden geïmiteerd in vrijwel elke sloppenwijk waar bendes jongeren gewapend met pistolen of messen door de steegjes dwalen’, schrijft Daily Nation.

Tientallen doden

Volgens Social Justice Centers Working Group, een organisatie die buitengerechtelijke executies in sloppenwijken registreert, zijn sinds januari 2021 alleen al 54 jongeren vermoord in de wijk Mathare en ongeveer twintig in twee andere sloppenwijken van Nairobi. Missing Voices, een vergelijkbare organisatie, schat dat in 2020 166 mensen zijn omgekomen door toedoen van de politie.

‘Terwijl mensenrechtengroepen zich zorgen maken over de toename van buitengerechtelijke executies wanneer bendes in botsing komen met de politie, steunen sommige bewoners in de sloppenwijken van Nairobi de wetshandhavers’, vervolgt Daily Nation.

‘Ik kan zeggen dat 80 procent van de mensen op de hand van de politie is vanwege de onveiligheid. De overige 20 procent zijn ouders of mensen die vanuit hun mooie wijken demonstreren voor mensenrechten. Als je zou meemaken wat wij doormaken, zou je voorstander zijn van de politie-aanpak in de bestrijding van de misdaad.’

Anders dan in meer welvarende buurten, waar bewoners klachten indienen en misdrijven worden geregistreerd voor nader onderzoek, worden overtredingen in sloppenwijken zelden gemeld ‘tenzij iemand gewond is geraakt’, omdat bewoners daar wantrouwen koesteren jegens de politie, schrijft Daily Nation.

Als we ze niet doden, zullen deze gevaarlijke criminelen jou vermoorden’

Bij gebrek aan officiële aangiftes zou de politie ‘zwarte lijsten’ opstellen van personen die verdacht worden van misdrijven. ‘We hebben begrepen dat zodra de naam van een crimineel op de zwarte lijst verschijnt, hun beschrijving en foto onder agenten gaat circuleren. Zo wordt hij tot doelwit’, schrijft de Keniaanse krant.

‘Als we ze niet doden, zullen deze gevaarlijke criminelen jou vermoorden’, is het tegenargument van een officier, die de krant sprak op voorwaarde van anonimiteit. ‘We praten met ze, we vertellen hun ouders hen te waarschuwen. De meesten zijn al eens gearresteerd en hebben voor de rechtbank gestaan, maar ze blijven stelen en moorden ook als ze op borgtocht zijn vrijgelaten.’

Op 21 mei werd een vuilnisman uit de wijk Mathare die naast zijn zwangere vrouw sliep, rond 22.00 uur wakker gemaakt. Hij werd geboeid door gewapende mannen en meegenomen in een busje. Twee dagen later werd hij in het mortuarium gevonden. Degenen die hem kenden verzekeren dat hij geen crimineel was, aldus Daily Nation. Een vriend van hem, die getuige was van het tafereel, is vandaag aangeklaagd voor diefstal met geweld. Burgerrechtenorganisaties proberen hem vrij te krijgen, of, als dat niet lukt, ervoor te zorgen dat het tot een eerlijke rechtszaak komt.

Lees ook:

Britten kiezen voor het water

Het aantal mensen dat in Groot-Brittannië op het water woont, is in tien jaar tijd explosief gestegen, aldus The Guardian. Stijgende huizenprijzen en beperkingen op reizen naar het buitenland hebben tot een toename van de populariteit van woonboten geleid.

Een half jaar geleden woonden Paul en Anthony Smith-Storey in een half-vrijstaand huis met drie slaapkamers aan de rand van Liverpool. Maar samen met hun hond Dexter hebben ze alles ingeruild voor een leven op het water in een twee meter brede narrowboat op Peak Forest Canal in Derbyshire. ‘We haalden ons eigen vermogen uit het huis, kochten de boot en willen ervan genieten zolang we leven’, aldus de 48-jarige Anthony. Ze zijn niet de enigen.

‘Er zijn nu meer boten op onze waterwegen dan op het hoogtepunt van de industriële revolutie’

Volgens de Canal and River Trust vertoeft een recordaantal Britten op de Britse rivieren en kanalen. De populariteit is zo groot dat de instelling, die 3200 kilometer aan waterwegen in Engeland en Wales beheert, zegt: ‘Er zijn nu meer boten op onze waterwegen dan op het hoogtepunt van de industriële revolutie.’

In maart waren er 35.130 mensen met een vaarbewijs voor rivieren en kanalen, vergeleken met 34.435 vorig jaar en 32.490 in 2012. Enquêtes schatten het aandeel van degenen die aan boord wonen op ongeveer 25 procent. Dat is een stijging met 15 procent sinds 2011. In Londen worden de meeste boten waarschijnlijk voor permanente bewoning gebruikt. Volgens de Inland Waterways Association (IWA) varen er ongeveer 80.000 motorboten over de waterwegen van Engeland, Schotland en Wales.

Recordvraag

Ondertussen noteren botenbouwers en verkopers een recordvraag. Volgens Jamie Greaves, die al meer dan twintig jaar in de industrie werkt en al meer dan een decennium eigenaar is van Aintree Boats in Liverpool, komt de grote belangstelling door de pandemie. ‘Mensen willen op dit moment niet naar het buitenland want ze voelen zich niet veilig, dus gaan ze liever op een bootvakantie in Engeland.’ Anderen profiteren volgens hem van de stijgende huizenprijzen door hun huis te verkopen, een boot te kopen en wat geld te sparen. Het afgelopen jaar was zo druk dat zijn bedrijf werk moest weigeren.

Chris Hill, directeur van New and Used Boat Co, met kantoren in het hele land, meldt een recordverkoop in januari en februari met een omzetstijging van 50 procent ten opzichte van vorig jaar. Zijn klanten, die meestal tussen de 45 en 60 jaar oud zijn, maar waarvan 25 procent jonger is, lieten hem weten: ‘Spaargeld op de bank levert niet veel op, je kunt niet echt naar het buitenland reizen en we hebben altijd al een boot willen hebben, dus we zeggen nu: “gewoon doen”.’

De waarde van nieuwe en gebruikte boten is gestegen; het gemiddelde voor een gebruikte boot is ongeveer 45.000 tot 50.000 pond (52.500 tot 58.300 euro) en een nieuwe, volledig uitgeruste brede boot kost rond de 140.000 pond.

‘Tijdens de industriële revolutie waren de kanalen privé en werden ze gebruikt voor vrachtvervoer’, zegt Matthew Symonds, Manager bij de Canal & River Trust, ‘dus het aantal boten was veel kleiner en ook echt alleen voor werkdoeleinden. Maar nu hebben we veel meer mensen die de waterwegen gebruiken voor hun vrije tijd, maar ook mensen die ze gebruiken om te wonen.’

‘Voor sommigen is het geen vrijwillige keuze of passie, maar echt een van de weinige keuzes die hen rest’

‘De huisvestingscrisis in Londen heeft een rol gespeeld bij de keuze om op boten te gaan wonen’, aldus Symonds, en dat is voor sommigen geen vrijwillige keuze of passie, maar echt ‘een van de weinige keuzes die hen rest’.

Andrew Carpenter, manager van een organisatie voor boten in Camden, vindt het positief dat meer mensen van de waterwegen genieten, maar hij waarschuwt dat de recente toename van het aantal boten druk uitoefent op allerlei faciliteiten zoals drinkwatervoorziening, afvoer en reiniging.

Permanente ligplaatsen kunnen duur zijn en moeilijk te vinden, maar veel mensen kiezen ervoor om te blijven cruisen, hetgeen betekent dat ze minstens één keer per veertien dagen op zoek moeten naar een andere ligplaats.

Annie Mellor, 28, en Hayden Crocker, 32, die beiden werken voor techstart-ups, wonen op de Lee rivier en Regent’s Canal, sinds ze in september een narrowboat kochten, geïnspireerd door hun wandelingen langs jaagpaden tijdens de lockdown. ‘Het is financieel heel aantrekkelijk’, aldus Crocker, ‘en het is een manier om zonder enorme middelen een niet-standaard leven te leiden.’