Fotograaf Claude Cahun (1894-1954) speelde in haar werk met het begrip identiteit – ze voelde zich zelf vrouwelijk noch mannelijk. Ze was daarmee een inspiratiebron voor latere generaties.
FOTOGRAFIE | Claude Cahun (1894-1954) werd geboren als Lucy Schwob, maar vond dat het vrouwelijke noch het mannelijke bij haar paste. Neutre, dat klonk beter, vond ze, en daarmee was ze haar tijd ver vooruit. Voor fotografen als Nan Goldin en Cindy Sherman was ze al langer een inspiratiebron, totdat ze niet zo lang geleden werd herontdekt.
Telkens stelde ze de vraag of het mogelijk is een authentieke zelf te bezitten
Cahun speelde samen met andere surrealisten met het begrip identiteit door op elke foto een andere rol aan te nemen, haar gezicht te verdubbelen of met maskers te werken. Telkens stelde ze de vraag of het mogelijk is een authentieke zelf te bezitten, of dat onze identiteit gevormd wordt door maatschappelijke omstandigheden. Dit deed ze altijd in samenwerking met haar geliefde en latere stiefzus, die onder de nom de plume ‘Marcel Moore’ werkte.
Voor hun verzetswerk in de Tweede Wereldoorlog op het eiland Jersey kregen de twee de doodstraf, die nooit werd voltrokken. Cahun overleed in 1954, Moore zeventien jaar later. De tentoonstelling over hun werk, Onder de huid, was eerder te zien in het Cobra Museum.
Onder de huid is tot en met 28 juli te zien in de Kunsthal, Rotterdam.
