‘In een gezonde democratie moeten ook ngo’s verantwoording afleggen’

Sinds het Europese corruptieschandaal van vorig jaar wil de Europese Commissie de richtlijnen voor parlementariërs én ngo’s aanscherpen. Niet alle ngo’s zijn blij met verscherpt toezicht, maar de enorme Brusselse ngo-sector moet transparantie zien als een kans om het vertrouwen van de burger te herstellen, schrijft journalist William Nattrass.

Na het Europese corruptieschandaal rond Qatar dat eind vorig jaar losbrak, gaat de discussie nu steeds meer over de mate waarin dit te wijten is aan de enorme Brusselse ngo-sector. Er gaan conservatieve stemmen op dat het nu hoog tijd is om strengere eisen aan ngo’s te stellen op het gebied van transparantie. Wie toch al sceptisch is over de bedoelingen van zulke organisaties, kan zich immers geen beter voorbeeld van hypocrisie wensen dan dat een organisatie met de naam Fight Impunity (‘Bestrijd straffeloosheid’) het middelpunt blijkt te zijn van een internationaal omkopingsnetwerk. Vanuit links wordt tegengeworpen dat een of twee rotte appels nu als excuus worden gebruikt om de hele mand verdacht te maken. Maar dat is niet alleen een zwak argument, het gaat ook voorbij aan de kansen die strengere voorschriften bieden.