Als je door Dallas loopt, ademt alles nog John F. Kennedy, schrijft Phil Tinline in The New Statesman. Maar de stad waar de Amerikaanse president werd vermoord, is ook de bakermat van complottheorieën. De aanraders voor dit weekend van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
De mythe van JFK
Vorige week, op 22 november, was het zestig jaar geleden dat John F. Kennedy in Dallas werd vermoord. De moord zond een schokgolf door de wereld. Die is op de meeste plekken weggeëbd maar trilt in de Verenigde Staten nog altijd na, zoals Phil Tinline laat zien in The New Statesman: ‘Onlangs liep ik op een middag over Elm Street die door Dealey Plaza loopt, van de oude Texas School Book Depository naar de onderdoorgang, langs drie guided tours, en daar, midden op de weg, zag ik een geschilderde X. Dit is waar de presidentiële limousine [van JFK] op het fatale moment werd geraakt, althans volgens degene die het kruis op het asfalt heeft geklad. Voor sommigen markeert die X de plek op een schatkaart waar een duister geheim wordt onthuld. Voor anderen is het meer een kruis: de heilige plek waar de redder van de Verenigde Staten op wrede wijze werd neergemaaid.’
Die twee visies komen terug in de titel van zijn boeiende artikel JFK and the myth of the great martyr-saviour, aldus redacteur IJsbrand van Veelen. ‘Beide verhalen houden stand’, schrijft Tinline, ‘omdat ze allebei een hardnekkig geloof weergeven over hoe macht werkt in Amerika. Heimelijke krachten spannen samen om de touwtjes in handen te houden; heldhaftige leiders kunnen ons redden.’ Martelaar of redder, dat is de mythe die over JFK is ontstaan. Onterecht, vindt Tinline. Wat in ieder geval wel duidelijk is, schrijft hij, is dat ‘the age of American conspiracy’ is begonnen met de moord op JFK. Meer daarover lees je hier in zijn artikel.
We leven in passief agressieve tijden
‘Passieve agressie (…) is een bepalend symptoom van de moderne wereld geworden’, las redacteur Joep Harmsen in een essay van psychoanalist Josh Cohen in 1843 Magazine. ‘Passieve agressie is de heimelijke, indirecte en vaak verraderlijke manier waarop we antagonisme of onenigheid tot uitdrukking brengen, terwijl we ervoor zorgen dat dergelijke bedoelingen aannemelijk kunnen worden ontkend’, definieert Cohen het gedrag. Het veilig aan passief agressieve uitspraken is dat ze altijd weer te ontkennen zijn: ‘nee zo bedoelde ik het niet’.
Maar het gevaar is dat we niet meer openlijk zeggen wat we denken, maar ons verschuilen achter verhulde opmerkingen als ‘het zou fijn zijn als iedereen zorgt dat het hier schoon blijft’ in plaats van iemand direct aanspreken dat hij er een troep van maakt. Maar openlijke agressie is ook niet altijd te verkiezen, schrijft Cohen. Hoe kunnen we dan wel iemand confronteren en sterke en gevoelens uiten zonder in agressie vervallen? Het antwoord daarop lees je hier.
Drie verdiepende leestips
» The Guardian publiceerde deze week een lezenswaardig portret van de eigenzinnige ‘alienjager’ Avi Loeb. Avi Loeb is als astrofysicus verbonden aan Harvard, een van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld, en wijdt zijn leven aan het vinden van bewijs voor de aanwezigheid van buitenlands leven op aarde. Daniel Lavelle van de Britse krant bezocht hem en probeerde te achterhalen wat Loeb drijft om te zoeken naar buitenaards leven, ook al wordt hij vaak weggezet als fantast.
» Toen Europa in 2015 kampte met hoge aantallen vluchtelingen door de oorlog in Syrië en andere conflicten in de wereld, sloot de EU een pact met het Afrikaanse land Niger. Niger, van oudsher een land dat zich op een kruispunt van migratieroutes bevond, zou doorreizigers uit Sub-Saharaanse Afrika tegenhouden in ruil voor geldsteun. Die antimigratiewet had rampzalige gevolgen voor het land, toont Al Jazeera: de lokale economie die afhankelijk was van migranten stortte in. Ook was de wet niet effectief: het maakte migratie vanuit zuidelijk Afrika naar Noord-Afrika en Europa alleen maar duurder en vooral dodelijker.
» In een piepklein kantoor in de Amerikaanse hoofdstad Washington zetelt de de alternatieve regering van Myanmar. Sinds de militairen een staatsgreep pleegden in 2021 zijn de democraten het land ontvlucht en proberen ze vanuit de VS politieke steun te vergaren voor hun strijd tegen de dictatuur. The New York Times ging langs bij het hoofdkantoor.
