In What Freedom Is To Me onderzoekt de Britse kunstenaar Isaac Julien door middel van film- en videoinstallaties ‘de zwarte identiteit en diaspora die hij met een delicate intensiteit bestrijkt’, aldus Max Wiener van Musée Magazine.
Met zijn film- en video-installaties probeert de Britse kunstenaar Isaac Julien (63) de grenzen tussen dans, muziek, fotografie, theater en beeldende kunst te doorbreken. Zijn werk is sterk geïnspireerd op de cultuur en de geschiedenis van het kolonialisme.
Juliens overzichtstentoonstelling What Freedom Is to Me betekende voor Max Wiener van Musée Magazine een ‘uitnodiging om een compleet andere wereld binnen te gaan. Daarin onderzoekt Julien de zwarte identiteit en diaspora die hij met een delicate intensiteit bestrijkt.’ Zo presenteert hij zwarte mannen en vrouwen in koloniale kleding als ‘sociaal commentaar om te laten zien hoe het zwarte imago in de VS voortdurend is gedwarsboomd en wortelt in onzekerheid’.
‘Een overrompelende kijk op de ingrijpende gevolgen van ongelijke geldcirculatie’
Mark Hudson van The Independent vond Juliens retrospectief technisch verbluffend: ‘Je ziet allemaal verschillende beelden op zwart-witschermen, die door de ruimte zijn gerangschikt in een quasi-sculpturale doorloopopstelling. Ze worden weerspiegeld in gevlekte roestvrijstalen muren, wat een behoorlijk oogverblindend effect oplevert.’ Homo-erotiek vormt een vast ingrediënt in Juliens filminstallaties: ‘Zwarte mannenlichamen, zowel in standbeelden als in levensechte vorm, worden met volmaakte elegantie in de film gemengd.’
Volgens Laura Cumming van The Guardian ‘kun je het best een volle dag uittrekken om de films te zien van deze geboren verleider’. Juliens stijl kenmerkt zich volgens haar door ‘feiten af te wisselen met fictie, documentaire met drama, drijvende droomlandschappen met archiefbeelden. Je ziet tegelijkertijd montages van dans, zang en monoloog, waarbij de camera langs mooie mensen en fraaie locaties zweeft.’
Adela Lovric is vooral onder de indruk van de video-installatie Playtime, schrijft ze voor cultuurmagazine Berlin Artlink: ‘Een overrompelende kijk op de ingrijpende gevolgen van ongelijke geldcirculatie. Julien speelt zo met cameraopstelling en montage dat het lijkt alsof je op de kermis in het spiegelhuis bent beland. Ook onthult hij de verwevenheid van kunstwereld en grootkapitaal.’
What Freedom Is to Me, Bonnefantenmuseum, Maastricht, t/m 18 augustus 2024.
