In Litouwen verdwalen mensen zo vaak tijdens het paddestoelen zoeken, dat er een speciaal woord voor is. Het beschrijft een staat van opwinding die langzaam in ongerustheid verandert.
Onze bouwvallige, negentiende-eeuwse boerderij in het Litouwse bos ligt aan het begin van een dorp dat bestaat uit vijf boerderijen, een geelhouten kerk en een begraafplaats. We zijn 30 kilometer verwijderd van de dichtstbijzijnde stad, Anyksciai, waar mijn vrouw Simona opgroeide voor ze de wereld ging rondreizen toen het IJzeren Gordijn was gevallen. Ik ontmoette haar in New York, we trouwden en gingen uiteindelijk terug naar haar geboorteland om ons kind dicht bij de natuur te laten opgroeien. De meeste doordeweekse dagen aan het begin van de herfst verlopen rustig; we zijn de enige permanente inwoners en eventuele dagjesmensen zijn ver van ons vandaan aan het werk. Dus we schrokken nogal toen er op een septembermiddag nogal dwingend op de deur werd gebonkt.
