Langzamer varen is de simpelste oplossing

Elk jaar worden duizenden walvissen verwond of gedood door aanvaringen met schepen. Met een verviervoudiging van het commerciële scheepvaartverkeer sinds 1992, worden er steeds meer walvissen gedood in de scheepvaartroutes. ‘Nog angstaanjagender voor walvisachtigen’, schrijft Reasons to be Cheerful, ‘is dat een studie in Nature voorspelt dat er in 2050 tot twaalf keer zoveel schepen in de wereldzeeën zullen zijn als nu’. Het precieze aantal dodelijke aanvaringen is niet bekend, maar wetenschappers proberen de scheepvaartindustrie te helpen om het aantal fatale aflopen te beperken.

Aanbiedingen 360 artikel — 360 aanbieding: 3 maanden digitaal voor maar 15 euro.

Twee van de grootste redersverenigingen in het zuiden van Chili, ARMASUR en INTESAL, hebben samen met het Wereld Natuur Fonds een vrijwillig walviswaarschuwingssysteem opgezet. Hierdoor kunnen schepen langzamer varen om aanvaringen met walvisachtigen te voorkomen. ‘Je wilt altijd eerst voor de eenvoudigste oplossing gaan en dat is het afremmen van schepen of het verleggen van vaarroutes,’ zegt Marien bioloog Susannah Buchan tegen Reasons to be Cheerful.

Onderzoek heeft aangetoond dat afremmen tot 10 knopen of langzamer het gevaar voor grote walvissen aanzienlijk vermindert. Het afremmen van schepen beschermt niet alleen walvissen. Het vermindert ook de uitstoot van broeikasgassen door schepen. Bovendien vermindert het de geluidsoverlast die allerlei zeedieren verstoort. Om botsingen in de buurt van San Francisco en Zuid-Californië te beperken, voeren enkele van ’s werelds grootste rederijen – waaronder Maersk en Evergreen – van 1 mei tot 15 december vrijwillig een langzamer tijdschema in via het Protecting Blue Whales and Blue Skies Program. Dit heeft ook al geleid tot vermindering van de uitstoot van stikstofoxide met 1250 ton en van broeikasgassen met 45.000 ton.

Daarnaast wordt er op verschillende plekken in de wereld gebruikt gemaakt van geluidsdetectiesystemen op walvissen te spotten voordat ze in botsing kunnen komen met schepen. In de Noordelijke IJszee bij Noorwegen hebben onderzoekers onlangs aangetoond dat glasvezeltelecommunicatiekabels onder water het gezang van walvissen met een lage frequentie kunnen oppikken. Dit betekent dat het mogelijk zou kunnen zijn om bestaande glasvezelkabels om te zetten in een reeks hydrofoons om over de hele wereld naar walvissen te detecteren.

Dit artikel van Joep Harmsen verscheen eerder in Reasons to be Cheerful.