Altijd in opspraak

‘Hij is er! Hij is er!’ Een meisje van niet ouder dan zes staat met wapperende handjes te stuiteren van opwinding. Ze heeft bijna een half uur moeten wachten en kan haar ogen niet geloven. Haar moeder, die achter haar een oogje op haar houdt, kijkt met een flauwe glimlach op het gezicht toe. Het meisje pogoot in de richting van de looproute van haar idool. Hij gaat op zijn hurken zitten, maakt een paar grapjes en stopt het madeliefje dat ze hem geeft in zijn borstzak. Dan loopt hij met grote passen naar het podium, klopt hier en daar iemand joviaal op de schouders, schudt handen. Het is een en al gejuich en gefluit; alleen honden kunnen het gillende meisje nog horen, dat zowat stuiptrekt van blijdschap.