360 Magazine
| Amsterdam | 23 januari 2021De New Yorkse humor van Fran Lebowitz dient als remedie tegen moedeloosheid. Verder: Russische luis in de pels Navalny onthult Poetins corruptie in docu & meer aanraders van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, documentaires, boeken en podcasts die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Nieuws uit Navajo
De Amerikaanse Navajo-natie, die zich uitstrekt over bijna achttien miljoen hectare, is hard getroffen door de pandemie. De journalisten van dagblad The Navajo Times nemen hun taak om nieuws te brengen en een stem aan de inwoners te geven serieus. Vele Navajo zijn verstoken van internet, zodat de krant de enige bron van informatie is. Verslaggevers rijden het uitgestrekte gebied door om de bevolking naar hun ervaringen te vragen. Soms zijn ze achttien uur onderweg voor één opdracht.
‘We zijn gezegend met de gave van het verhalen vertellen’, zegt een van hen, ‘maar die moet je op de juiste manier gebruiken. Je moet nederig zijn, je moet oprecht zijn in wat je doet, en je moet respectvol zijn naar de mensen aan en over wie je je verhalen vertelt. Je moet zorgvuldig omgaan met je geschenk’ in dit minivideoportret dat The New Yorker maakte.
‘Een inspirerend verhaal voor ieder die doordrongen is van het belang van journalistiek’, tipt hoofdredacteur Laura Weeda.
Navalny komt met documentaire over Poetins paleis
‘Hallo, Navalny hier. We begonnen met deze productie toen ik op de intensive care lag, maar we waren het er meteen over eens dat we hem zouden vrijgeven op het moment dat ik naar huis terugkeerde, naar Rusland, naar Moskou, omdat we niet willen dat de hoofdpersoon van deze film denkt dat we bang voor hem zijn en dat ik daarom alleen vanuit het buitenland zijn grootste geheimen zou durven te openbaren. Een van onze kijkers is de meest toegewijde bewonderaar van ons werk, op wiens bevel ik werd vergiftigd: Vladimir Poetin.’
Zo begint Aleksej Navalny Poetins Paleis, een twee uur durende film waarin hij de geschiedenis van Vladimir Poetin en diens verbijsterende corruptie uit de doeken doet.
Het feit dat Navalny wachtte met het uitbrengen van de film totdat hij was teruggekeerd op Russische bodem, is een extra plaagstoot naar Poetin: je kunt me arresteren, maar als ik in de gevangenis zit doet dit verhaal al wereldwijd de ronde. Daar heeft Navalny overigens gelijk in, want volgens de BBC is Poetins Paleis al miljoenen keren bekeken.
Een aanrader van redacteur IJsbrand van Veelen.
‘Na The American Nightmare weer ruimte voor The American Dream? Zeker met The Great Gatsby, een graphic novel, prachtig geïllustreerd door Adam Simpson,’ tipt art director Majel van der Meulen.
F. Scott Fitzgeralds The Great Gatsby uit 1925 is dit jaar toegetreden tot het publieke domein, dus staat het illustratoren vrij om met de Amerikaanse klassieker aan de slag te gaan.
The Great Gatsby wordt algemeen beschouwd als de grootste Amerikaanse roman aller tijden en is het verhaal van de rijke, Don Quichot-achtige Jay Gatsby en zijn obsessieve liefde voor rijkeluisdochter Daisy Buchanan. Het is ook een waarschuwend verhaal over de Amerikaanse droom in al zijn uitbundigheid, decadentie, hedonisme en passie.
Illustrater Adam Simpson studeerde aan het Edinburgh College of Art, de Rhode Island School of Design en het Royal College of Art in Londen. Simpson heeft onder andere bijgedragen aan The New Yorker en The New York Times, en ontwierp een postzegelreeks voor de Olympische Spelen in Londen in 2012.
The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald met illustraties van Adam Simpson is te bestellen via uw lokale boekhandel.
Zwarte markt van Venezolaanse olie
Het mag niet van de VS, Venezolaanse olie kopen, maar niet elk land houdt zich aan de internationale sancties die het regime van Nicolás Maduro zijn opgelegd. Sterker nog: Venezolaanse olie blijkt de hele wereld over te gaan.
Dat ontdekte de onderzoeksjournalisten van ArmandoInfo, een collectief van Venezolaanse journalisten in ballingschap. In samenwerking met EL País, publiceerden ze een uitgebreid en goed gedocumenteerd Follow The Money-achtig onderzoek, tipt redacteur Joep Harmsen.
Via een Colombiaanse ‘trader’, een Mexicaanse zakenman en een Italiaanse ex-polospeler worden via Russische contacten de sancties op grote schaal ontweken om ruwe Venezolaanse olie te verkopen aan landen als Turkije, Maleisië en Singapore, en zelfs aan de Palestijnse autoriteiten. Ook het Mexicaanse staatsoliebedrijf PEMEX, dat eerder al op de vingers werd getikt omdat het voedsel en drinkwater had geruild voor ruwe Venezolaanse olie, blijkt een grote vinger in de pap te hebben.
Is dat erg? Nicolás Maduro organiseerde vorig jaar nieuwe parlementsverkiezingen, nadat het oude parlement – onder leiding van Juan Guaidó – al jaren buitenspel was gezet. Venezuela is daarmee de facto een dictatuur geworden. Bij de nieuwe verkiezingen sloot Maduro vrijwel alle oppositiepartijen uit van deelname. De EU oordeelt daarom dat de verkiezingen niet eerlijk zijn verlopen en erkent de uitslag niet.
New Yorkse humor
Om niet moedeloos te worden van de fantasieloze politiek in eigen land en elders, waar een ellenlang debat over een avondklok de toeslagenaffaire en andere belangrijke kwesties opzij drukt, is er maar één remedie: humor. En dan vooral die van Fran Lebowitz, te zien op Netflix in Pretend it’s a city, geïnterviewd door vriend en maestro Martin Scorcese, die overigens zelf meer lacht dan vragen stelt.
Lebowitz sneert, spot erop los en keurt vrijwel alles af. Maar bovenal is het een portret van haar en Scorsese (Marty) met hun herinneringen aan de stad van hun jeugd, New York. waar beiden een liefdesrelatie mee onderhouden.
De titel, Pretend it’s a city, is wat Lebowitz tegen (voormalige) toeristen roept als ze haar voor de voeten lopen. Oergeestig en melancholisch, altijd een mooie combinatie.
