Redacteur IJsbrand van Veelen mist Merkel nu al. ‘Haar talent om compromissen te kunnen sluiten en accepteren klinkt bijna als een eigenschap uit een heel ver verleden.’ Verder: Zo probeert Bolsonaro Brazilië om te buigen tot een dictatuur om aan de macht te blijven & Meer aanraders van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Het is bijna schluss voor Merkel
Na zestien jaar bondskanselier van Duitsland te zijn geweest zit het er over twee maanden op voor Angela Merkel. Op 26 september worden de Bondsdagverkiezingen in Duitsland gehouden en daarna is het schluss voor de machtigste vrouw van Europa. Een blik op haar mogelijke opvolgers geeft je niet het idee dat ze zomaar vervangen kan worden, aldus redacteur IJsbrand van Veelen. Zeker niet als je kijkt naar enkele recente publieke optredens van Merkel. Tijdens een bezoek aan de door overstromingen getroffen gebieden in Duitsland toonde ze haar empathische kant op een natuurlijke, vanzelfsprekende manier die je zelden bij regeringsleiders ziet.
Maar nog veel sterker zijn de intelligentie en rust waarmee ze tijdens een persconferentie antwoord gaf op de vraag van een journalist of ze zich zorgen maakt over de staat van de democratie in het Westen. In haar antwoord benadrukt ze nog eens hoezeer het voor een democratie van belang is om compromissen te kunnen sluiten én te accepteren. In een wereld die steeds verder gepolariseerd raakt klinkt dat bijna als een eigenschap uit een heel ver verleden.
De methode-Bolsonaro
Het klinkt nogal dramatisch, maar dat maakt het niet minder waar: na 36 jaar democratie glijdt Brazilië – de op een na grootste democratie van het Amerikaanse continent – onder Jair Bolsonaro weer af naar een dictatuur. Hoe? Dat doet El País minutieus uit de doeken in deze longread: ‘De methode-Bolsonaro’.
President Bolsonaro kijkt vooral goed naar zijn grote voorbeeld Donald Trump, schrijft El País. Zo begint Bolsonaro nu al de legitimiteit van de presidentsverkiezingen van 2022 in twijfel te trekken, terwijl hij in de peilingen achterloopt op de recent vrijgesproken socialistische kandidaat Lula da Silva. De stemcomputers (die hij zelf heeft aangekocht) zouden volgens hem fraudegevoelig zijn. Zolang dat niet is opgelost ‘lopen we het risico dat er volgend jaar geen verkiezingen zijn’, beweert hij zelfs.
‘Het leger moet kiezen of het aan de kant van Bolsonaro staat of aan de kant van de democratie’
Verder snoert hij critici de mond met juridische middelen, brengt hij nepnieuws de wereld in en wordt het staatsapparaat gebruikt om hem en zijn familie – ook zijn zoons bekleden politieke posities – nog meer macht te geven. Maar nog opmerkelijker is de groeiende invloed van het leger. Zo geeft Bolsonaro (zelf ex-militair) steeds meer belangrijke posities binnen de overheid aan generaals, waaronder zelfs ministerposten. En speelt hij met het idee dat het leger zijn kant zou kiezen, mocht hij een eventuele verkiezingsnederlaag niet accepteren.
Daarover schrijft ook politicoloog Gaspar Estrada in in de Spaanse versie van The New York Times. ‘Als de strijdkrachten zich aan de wetten en de grondwet willen houden, moeten zij beslissen of zij aan de kant van Bolsonaro staan of aan de kant van de democratie’, concludeert hij. En Estrada doet een oproep aan de legerleiding: ‘De hoge militaire bevelhebbers moeten inzien dat het tijd is om de democratie te verdedigen. De traumatische ervaring van de militaire dictatuur is een herinnering aan wat nooit meer mag gebeuren. Met name de strijdkrachten mogen dit niet vergeten.’
Dat zulke oproepen nodig zijn in een democratisch land, lijkt me al genoeg gezegd, aldus redacteur Joep Harmsen. Ook voor zichzelf spreekt de titel van onderstaande documentaire van The Economist: ‘Overleeft Brazilië het presidentschap Bolsonaro?’
Kwaliteitsmedia verliezen publiek na vertrek Trump
De Amerikaanse kwaliteitsmedia verliezen het afgelopen jaar in een recordtempo publiek. Zo ging CNN het afgelopen jaar 20 procent achteruit in kijkcijfers en The Atlantic verloor zelfs 52 procent van zijn lezers in een jaar. Volgens Trump is de flinke daling te danken aan zijn vertrek, schrijft The Washington Post.
Valt de teruggang in abonnees echt te wijten aan het vertrek van Trump?
‘The New York Times begon aan [Trumps] presidentstermijn met 3 miljoen abonnees en eindigde met 7,5 miljoen. Tijdens zijn presidentschap verdrievoudigde The Post zijn abonneebestand tot meer dan 3 miljoen,’ aldus de krant.
Schokkende krantenkoppen trekken natuurlijk voor de aandacht van de lezer. De nieuwe POTUS heeft sinds zijn aanstelling (nog) geen denigrerende bijnamen verzonnen voor senatoren, bondgenoten beledigd, of een hele etnische groep verkrachters en moordenaars genoemd. Volgens webredacteur Maxim Hoekmeijer kan dit een reden zijn voor de afname. Maar valt de teruggang in abonnees echt te wijten aan het vertrek van Trump?
