De recent overleden fotojournalist Letizia Battaglia maakte onverschrokken foto’s van de maffia; The New York Times volgde een groep Colombiaanse strijders door de jungle; stand-up-dj Marc Rebillet zorgt dat je binnen no-time staat te dansen. De aanraders van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Battaglia streed met haar camera tegen de maffia
Vorige week overleed Letizia Battaglia (1935-2022), de in Palermo geboren fotojournalist en documentairemaker, die tientallen jaren van haar leven besteedde aan het vastleggen van de georganiseerde misdaad in het zuiden van Italië. Het belang van haar werk voor de strijd (toevallig betekent haar achternaam ook strijd) tegen Cosa Nostra kan moeilijk worden overschat, schrijft redacteur IJsbrand van Veelen. Ze maakte ‘het onzichtbare zichtbaar’, zoals de burgemeester van Palermo Leoluca Orlando het omschreef, en ze weigerde te buigen voor gewelddadige intimidatie.
Veel van haar werk is gruwelijk om te zien – vooral de opnamen van de oorlogen tussen clans in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw –, maar juist daardoor speelden haar foto’s een belangrijke rol bij de verandering van de publieke opinie over de Cosa Nostra. ‘Letizia Battaglia was niet geïnteresseerd in kunst, maar in opheldering’, schrijft Andreas Rossman in zijn necrologie voor Frankfurter Allgemeine Zeitung. En in haar necrologie voor The New York Times haalt Elisabetta Povoledo deze flaptekst aan van het boek Anthology, dat verscheen naar aanleiding van een tentoonstelling over haar werk in 2016 in Palermo: ‘Mario Puzo schreef een boek over de maffia. Coppola maakte een film. Maar alleen Letizia Battaglia toont het ware verhaal en de keiharde realiteit.’ Zie ook dit artikel van The Guardian voor meer foto’s gemaakt door Battaglia.
Lees ook:
Een hit in drie minuten
Geef Marc Rebillet een keyboard en een loopstation en hij zorgt dat je binnen no-time staat te dansen, aldus onlinestrateeg Maxim Hoekmeijer. En hij zelf waarschijnlijk ook – in zijn onderbroek. Zijn stijl is een mix van elektronisch, experimenteel, r&b en wat nog meer. Met behulp van zijn loopstation orkestreert hij zijn liedjes live op het podium, waardoor hij in staat is meerdere lagen tegelijk af te laten spelen. Rebillet is ook een ster in improviseren en doet dit maar al te graag tijdens zijn optredens, waardoor hij van zijn shows bijna een soort stand-up-dj-set maakt.
Zin om even helemaal blij te worden? Bekijk dan zijn productie ‘REACH OUT’ op YouTube.
Live zien? 21 augustus staat hij in Tivoli Vredenburg.
Vrede is er in Colombia nooit gekomen
Het vredesakkoord van Colombia, dat in 2016 werd ondertekend door de regering en de FARC, moest een nieuw tijdperk van vrede inluiden in een land dat meer dan vijf decennia oorlog had doorstaan. De afspraak was dat de rebellen hun wapens zouden neerleggen, terwijl de regering voldoende werkgelegenheid in de conflictgebieden zou creëren, om zo de armoede en ongelijkheid te verlichten die de oorlog hadden veroorzaakt en de productie van coca minder aantrekkelijk te maken.
Als gevolg staakten duizenden FARC-strijders hun strijd. Maar op veel plaatsen is de regering nooit haar afspraken nagekomen. In plaats daarvan is in grote delen van het Colombiaanse platteland opnieuw geweld uitgebroken, en is het in sommige regio’s nu even erg of zelfs erger zijn dan vóór het akkoord en wordt er meer coca verbouwd dan ooit.
Het machtsvacuüm heeft een crimineel moeras ontketend
Dat is niet omdat de FARC, als een georganiseerde strijdmacht, terug is. Het vacuüm dat zij hebben achtergelaten en het uitblijven van veel beloofde regeringshervormingen, heeft een crimineel moeras ontketend waarin zich nieuwe groepen vormen en oude groepen in elkaar opgaan in een strijd om de controle over bloeiende illegale economieën, zoals de cocaïnehandel – waarvan een deel uiteindelijk ook Nederland bereikt.
Hoewel veel Colombianen deze nieuwe groepen ‘de dissidenten’ noemen, een verwijzing naar de FARC-strijders die het vredesakkoord verwierpen, is hun samenstelling complexer. In sommige groepen hebben voormalige vijanden – rebellen, soldaten en paramilitairen – maar ook nieuwe rekruten en leden van de georganiseerde misdaad zich verenigd rond de verlokking van een goed inkomen. Over een van deze groepen, Comandos de la Frontera, maakte The New York Times een ijzersterke reportage met prachtige foto’s, tipt redacteur Joep Harmsen.
Lees ook:
