Coldplay is terug met een tiende studioalbum. In Moon Music verkent de band de balans tussen toegankelijke pop en artistieke ambities, maar niet alle recensenten zijn erover te spreken.
‘Zomerpop met zonnebrand.’ Felix Heinecker heeft in Plattentests geen goed woord over voor Moon Music, het nieuwe album van de Britse popgroep Coldplay. Niet wanneer hij de composities beschrijft: ‘De band besteedt verbazingwekkend veel tijd aan instrumentale soundscapes en korte intermezzo’s die helaas de flow verstoren in plaats van verrijken.’ En evenmin wat betreft de liedteksten: ‘Neem het inhoudsloze pianonummer All My Love: “Of het nu regent of giet, ik ben helemaal van jou.”’ Op lange termijn zal de muziek volgens Heinecker ‘door besluiteloosheid tussen platte euforische pop en artistieke aspiraties waarschijnlijk in niemandsland uitdoven’.
In Musikexpress toont André Boße zich milder: ‘Met stevige funkpop, Americana en Eurodisco kent de plaat zijn momenten.’ Maar de poging om met het nummer We Pray ‘het Coldplay-pathos met moderne hiphop te combineren gaat ondanks de ijzersterke gastenlijst met Little Simz en Burna Boy grandioos de mist in’.
‘Je kunt niet om de banaliteit van de teksten heen: vol versleten clichés en lompe zinswendingen’
Alice Durand vond dat nou juist een ‘uitstekende, opzwepende humanistische hymne, gedragen door dramatische en opwindende violen’, schrijft ze in Le Point. Ze geeft toe dat Coldplay zich profileert als ‘stadionband met een mainstream register van popsynths, waardoor artistieke leegheid op de loer ligt’. Tegelijkertijd benadrukt Durand dat je de band op zijn ‘totale discografie’ moet beoordelen: ‘Het zou een misdaad zijn om deze muziek, die briljant is in zowel haar positivisme als haar muzikale creativiteit, links te laten liggen.’
In The Independent kent Louis Chilton weinig mededogen: ‘Je kunt niet om de banaliteit van de teksten heen: vol versleten clichés en lompe zinswendingen.’ De muziek voelt aan ‘als psychedelica in het hoofd van een man die vanille-extract als favoriete drug kiest’. De recensent wil, gezien ‘de goede wil en positiviteit’ op het album, niet overkomen als een ‘ellendige cynicus, maar liefde is iets ingewikkelds en vereist meer welsprekendheid dan Chris Martin en co kunnen bieden’.
