De volkswijk Trastevere in Rome is absoluut een bezoek waard, schrijft redacteur IJsbrand van Veelen. Mocht het daar deze zomer te warm zijn voor een bezoek, kun je je altijd nog online vergapen aan foto’s uit de oude doos. De leestips voor dit weekend van de 360-redactie.
Travestere
Het is de vraag of het gezien de te verwachten absurd hoge temperaturen raadzaam is, maar veel mensen zullen deze zomer weer afreizen naar Italië. Daar, in hoofdstad Rome – de stad met zeven levens, aldus de Australische schrijver Robert Hughes – bevindt zich de levendige wijk Trastevere (letterlijk: de overkant van de Tiber) die absoluut een bezoek waard is. Min of meer vergelijkbaar met de Amsterdamse Jordaan heeft de wijk een dorps karakter, ook al slaat gentrificatie er genadeloos toe. Trasteverianen beschouwen zich als de enige echte Romeinen die de rest van de stad niet nodig hebben – sommigen beweren zelfs nog nooit de Tiber te zijn overgestoken.
De Italiaanse site Trastevere App – Storie di Roma e del rione Trastevere [Verhalen over Rome en de wijk Trastevere] is al een oudje maar redacteur IJsbrand van Veelen brengt hem dit vakantieseizoen toch graag onder de aandacht – en je hoeft er geen Italiaans voor te kennen.
Het artikel ‘Anekdotes uit Trastevere – verhalen van Sergione’ van 25 oktober 2017 bevat schitterende zwart-witfoto’s, daterend van de late jaren veertig tot aan de jaren zeventig. Van hoefsmid en calzolaio [schoenmaker] tot sjacheraars en spelende kinderen: de reeks foto’s kan zich meten met de beelden die Dolf Toussaint in de jaren zestig presenteerde in zijn veelgeprezen boek De Jordaan. Melancholie, humor, verbazing en pure schoonheid: het zit er allemaal in.
Lees ook:
Vertalen is een kunstvorm
Hoe veel creativiteit er komt kijken bij het ‘overzetten’ van een tekst van de ene taal naar de de andere, daar is de redactie van 360 zich maar al te goed bewust van. De alom gerespecteerde vertaler Spaans-Engels Sophie Hughes laat in The New York Times hoe ingenieus ze te werk gaat.
Hughes noemt vertaler haar ’onverzettelijke obsessie‘. ‘Het is vaak moeilijk, soms allesverslindend, maar niet zonder momenten van plezier – vergelijkbaar met het invullen van een kruiswoordraadsel.’ Zeer herkenbaar, aldus redacteur Joep Harmsen, ook vertaler Spaans.
‘Net als bij een kruiswoordraadsel is een vertaling pas af als alle antwoorden aanwezig en correct zijn, waarbij elk antwoord de andere beïnvloedt’, vervolgt Hughes. ‘Maar als het om literatuur gaat, is er zelden maar één oplossing en is het mijn taak om er zo veel mogelijk te testen. Een woord kan perfect passen, totdat iets wat ik in de volgende zin probeer een onhandige herhaling of ongelukkige echo met zich mee brengt. Betekenis, connotatie en subtekst zijn allemaal belangrijk, maar stijl ook.’
Lees hier hoe ze de vertaling van twee lastige passages aanpakt en welke overwegingen daarbij komen kijken.
Lees ook:
Vijf verdiepende leestips
» In Brazilië bereikt een bijzonder soort influencers een miljoenenpubliek: de vrouwen en vriendinnen van gevangenen, zo schrijft El País. Ze noemen zichzelf cunhadas – schoonzussen – om te benadrukken dat ze in hetzelfde schuitje zitten. Het is geen wonder dat ze zo veel volgers hebben. Brazilië heeft het grootste aantal gevangenen na China en de VS. De vrouwen vertellen hoe ze hun mannen bezoeken en hoe ze allerhande producten de gevangenis binnen smokkelen. Lees hier een reportage van de Spaanse krant over het socialemediafenomeen.
» Terwijl feestgangers in Kyiv feestvieren op technobeats, sterven er soldaten aan het front. Is dit smakeloos of een klap in het gezicht van Poetin? Die vraag staat centraal in een prachtige reportage van Frankfurter Allgemeine Zeitung.
» De Keniaanse historicus Chao Tayiana dook de archieven van Nairobi in om eindelijk de geschiedenis van haar continent vanuit Afrikaans perspectief te beschrijven. Met behulp van digitale technologie biedt ze een tegenverhaal voor de gangbare koloniale geschiedenis, vertelt ze The Guardian.
» Het onvolprezen Duitse onderzoekscollectief Correctiv bracht vorige week aan het licht dat er grootschalige fraude plaatsvindt met textiel uit China in de haven van Hamburg. Chinese bendes weten zo massa’s kleren Europa binnen te smokkelen zonder invoerrrechten te betalen. De zwendel kost de EU miljarden euro’s.
» De verkiezingswinst in Thailand van de prodemocratische Pita Limjaroenrat leek een nieuw tijdperk in te luiden in de politiek van het land. Maar met het oude regime, waarin de monarchie en het leger de scepter zwaaien, was nog niet afgerekend, schrijft The Wall Street Journal. Deze week stemde het Thaise Senaat, waar een groot aantal zetels wordt ingenomen door het leger, tegen het premierschap van ‘Pita’, zoals zijn aan hangers hem aanspreken. Ook lopen er rechtszaken tegen hem die mogelijk een einde aan zijn politieke loopbaan en partij zouden kunnen betekenen.
