Aan het eind van december kiest The Economist traditiegetrouw een land van het jaar. Maar 2023 was zo grimmig dat het moeilijk voor het tijdschrift was om een land te kiezen dat in de lift zat. De aanraders voor dit weekend van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Verassende winnaar
De jaarlijkse keuze voor land van het jaar door The Economist begint met een bittere vaststelling, las redacteur IJsbrand van Veelen: ’Historici zullen niet op 2023 terugkijken als een gelukkig jaar voor de mensheid. Oorlogen laaien op, het aantal autocratische regimes rijst de pan uit en in veel landen lappen autoritaire leiders wetten aan hun laars en beknotten ze de vrijheid. Dit is de grimmige achtergrond van onze jaarlijkse ‘land van het jaar’-prijs. Als die bedoeld zou zijn voor de veerkracht van gewone mensen tegenover verschrikkingen, dan zou er een overvloed aan kandidaten zijn, van Palestijnen en Israëli’s in hun bittere conflict tot Soedanezen die vluchten terwijl hun land implodeert.’
Het land dat het meest verbeterde, schrijft het Britse weekblad half grappend, is waarschijnlijk Barbieland. De kandidaten van daadwerkelijke landen vallen in twee groepen uiteen: landen die zich verzetten tegen hun autocratische bullebak-buren (denk: Oekraïne) en landen die in eigen huis de democratie of liberale waarden verdedigden (denk Brazilië of Polen). Welk land echt werd gekozen door The Economist lees je hier.
Drie verdiepende leestips
» Sinds in Nicaragua in 2018 hard optrad tegen antiregeringsdemonstraties is het land veranderd in een politiestaat. Politieke tegenstanders worden monddood gemaakt en burgers worden opgepakt zonder proces. Allerlei burgerlijke, politieke en religieuze rechten worden onder het bewind van Daniel Ortega geschonden, wat doet dat met het land? El Confidencial maakte de balans op.
» In Japan staat op elke hoek van de straat wel een automaat. Of het nu gaat om speelgoed, cola of snacks: nergens ter wereld zijn er zoveel automaten als in het Aziatische land. Süddeutsche Zeitung maakte er een mooie reportage over en bezocht Hiroaki Omatsu, die tweeduizend plastic capsules met kleine speelgoedjes erin bezit
» Door de oorlog liggen de ziekenhuisafdelingen in Gaza vol met patiënten die vallen onder de afkorting WCNSF: wounded child, no surviving family, oftewel ‘gewond kind, geen overlevende familie’. Naar schatting is 40 procent van de slachtoffers minderjarig. The Guardian sprak experts over wat dit betekent voor het leven van opgroeiend kind en zocht de kinderen op in vluchtelingenkampen en ziekenhuizen. Zo ook de veertienjarige Kareem: ‘Ik kon geen afscheid nemen van mijn moeder, vader en broer en er werd geen begrafenis voor hen gehouden. Mijn moeder was bang dat we alleen zouden achterblijven (…). Ik wou dat ik met hen was vertrokken.’
