In de Afghaanse stad Herat runt een groep vrouwen een boekenclub – en dat is niet zonder gevaar; midden in een Russisch moerasgebied staat een radiostation dat al vijfendertig jaar non-stop een monotoon geluid uitzendt, zonder dat iemand weet wie erachter zit. De aanraders van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Spookachtig radiostation
‘Midden in een Russisch moerasgebied, niet ver van de stad Sint-Petersburg, staat een rechthoekige ijzeren poort. Achter de verroeste spijlen bevindt zich een verzameling radiotorens, verlaten gebouwen en elektriciteitsleidingen, omgeven door een muur van gestapelde stenen. Deze sinistere locatie is het middelpunt van een mysterie dat teruggaat tot het hoogtepunt van de Koude Oorlog’, las redacteur IJsbrand van Veelen op de site van de BBC.
Vermoed wordt dat dit het hoofdkwartier is van radiostation MDZhB, dat nog nooit iemand heeft geclaimd te beheren. Sinds vijfendertig jaar zendt het vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week een saaie, monotone toon uit. Elke paar seconden komt er een tweede geluid bij, alsof een spookschip zijn misthoorn laat horen. Dan gaat de oorspronkelijke monotone toon weer door.
Een of twee keer per week leest een man of vrouw enkele woorden in het Russisch voor, zoals ‘rubberboot’ of ‘landbouwspecialist’. En dat is het dan. Iedereen, waar ook ter wereld, kan meeluisteren, gewoon door een radio af te stemmen op de frequentie 4625 kHz.
Het is zo raadselachtig, dat het lijkt alsof het is ontworpen met complotdenkers in het achterhoofd. Het station heeft inmiddels een online aanhang van tienduizenden mensen, die het liefkozend ‘the Buzzer’ noemen. En dan zijn er nog twee soortgelijke mysterieuze radiostations, ‘de Pip’ en het ‘Squeaky Wheel’ geheten. Zoals de fans zelf toegeven, hebben ze absoluut geen idee waarnaar ze luisteren.’
Wil je hier meer over weten? Klik dan hier.
Feministische boekenclub onder de taliban
In Herat, het culturele baken van Afghanistan, houdt een groep vrouwen geheime bijeenkomsten waarvoor ze onder andere Simone de Beauvoir, Oriana Fallaci en Virginia Woolf lezen. Deze ontmoetingen bieden soelaas van de strenge beperkingen die de taliban oplegt, schrijft Independent Persian. Een aanrader van hoofdredacteur Laura Weeda.
De organisatoren van deze leesclub zijn bovendien sinds kort gestart met een leesprogramma voor kinderen ‘dat eind augustus in het bijzijn van veel jonge lezers werd ingehuldigd’. Tijdens deze bijeenkomsten leest een van de vrouwen boeken voor aan de kinderen en nodigt hen uit om verhalen voor te lezen en te beluisteren.
Volgens de Perzische editie van de internationale krant staan de bewoners van Herat bekend om hun liefde voor cultuur, literaire en artistieke activiteiten. ‘Ze laten geen kans onbenut om hun dochters cultureel op te voeden door ze naar culturele evenementen te sturen die voorbehouden zijn aan vrouwen en in privéscholen plaatsvinden.’
Lees ook:
Tot aan de laatste ademzucht
Als je het geluk hebt, schrijft Esther Aarts in Knowable Magazine, en je haalt de tachtig zonder te veel tramalant, dan heb je zeker een miljard keer adem gehaald, genoeg om vijftig zeppelins mee te vullen.
Ademen is al lang geen ondergeschoven kind meer, zeker sinds miljoenen yogabeoefenaars bij elke sessie attent worden (gemaakt) op het belang van in-, een-twee-drie-vier en uitademen twee-drie-vier. Dat schijnen we twintigduizend keer per dag te doen; zuurstof aanzuigen om onze cellen en weefsels van brandstof te voorzien, en het lichaam ontdoen van kooldioxide dat zich ophoopt als gevolg van celstofwisseling. Dat we moeten ademhalen om in leven te blijven is bekend, maar dat ademhaling naadloos gecoördineerd is met andere gedragingen zoals eten, praten, lachen en zuchten, daar staan we misschien minder vaak bij stil. Het kan zelfs je gemoedstoestand beïnvloeden, zoals blijkt uit de gecontroleerde ademhaling van oude meditatieve tradities.
De schrijver van het artikel vol wetenswaardigheden, aldus editor at large Katrien Gottlieb, wil vast nog ouder dan tachtig worden en de ‘symfonie van longen, spieren en hersenen’ tot op de laatste noot uitzitten.
Saul Leiters ongeziene beelden
Na zijn overlijden in 2013 liet Saul Leiter een collectie van meer dan veertigduizend kleurenfoto’s na, waarvan slechts een fractie ooit het daglicht had gezien. Een prachtige collectie, aldus redactieassistent Maud Wiersma. Een nieuw boek toont de beelden uit deze buitengewone fotografische schatkist. Het boek is zorgvuldig samengesteld door Margit Erb en Michael Parillo van de Saul Leiter Foundation, met de beelden die Leiter tijdens zijn leven in verschillende ‘sources boxes’ bewaard heeft, schrijft The Guardian.
Saul Leiter (Pittsburgh, 1923-New York, 2013) was een Amerikaanse fotograaf en kunstschilder. Zijn vroege werk in de jaren veertig en vijftig leverde een belangrijke bijdrage aan de New Yorkse school voor fotografie.The Unseen Saul Leiter is een gezamenlijke uitgave van Thames and Hudson en DAP.
