De Franse speelfilm Une année difficile draait om Albert en Bruno, twee aan lager wal geraakte dertigers die in hun pogingen om makkelijk geld te verdienen verzeild raken tussen militante milieuactivisten. In Frankrijk wordt de film wisselend ontvangen.
Met Intouchables en Hors normes bewezen Olivier Nakache en Éric Toledano prima overweg te kunnen met gevoelige sociale thema’s als racisme en ongelijke kansen. In hun nieuwe speelfilm Une année difficile plaatst het Franse regisseursduo ditmaal persoonlijke geldproblemen tegenover zorgen om klimaatverandering. Het verhaal draait om Albert en Bruno, twee aan lager wal geraakte dertigers die in hun zoektocht naar duistere dealtjes en makkelijk geld verdienen, verzeild raken tussen militante milieuactivisten. Daar valt Albert als een blok voor actieleidster Cactus, met alle komische en romantische verwikkelingen van dien.
Robert Daniels van Screen Daily houdt het op ‘een simpele screwballcomedy’ die wordt gekenmerkt door ‘de zorgwekkende leegheid van de personages’. Volgens hem doen hoofdrolspelers Pio Marmaï en Jonathan Cohen het ‘geweldig als komische stuntelaars’, maar hij mist vooral ‘de romantische chemie, emotionele spanning en politieke geestdrift’.
‘Eindelijk weer een grappige Franse film die niet vulgair is’
Éric Neuhoff van Le Figaro heeft zich juist prima vermaakt met de film. Hij is goed te spreken over de ‘totale afwezigheid van cynisme in deze goedmoedige kroniek’. Bij het verlaten van de bioscoop moest hij de neiging onderdrukken om een megafoon te pakken: ‘Eindelijk weer een grappige Franse film die niet vulgair is.’
Hoewel ze opnieuw de ‘frictie tussen twee cruciale maatschappelijke thema’s’ als uitgangspunt kiezen, ‘slaan de makers de plank deze keer mis’, schrijft Stéphane Jonathan in Sud Ouest: ‘Het evenwicht ontbreekt in deze humanistische komedie. Schuldenlast en klimaatproblemen zijn niet meer dan decorum voor komische en romantische situaties. Ondanks het ritme, de gratie en charmes van de acteurs.’
Door twee failliete, gewetenloze profiteurs neer te zetten in een omgeving van wereldverbeteraars, heeft de film vermeden de kant van ‘green bashing’ op te gaan, en dat is prijzenswaardig, zegt Jérémy Bernède in Midi Libre. ‘Met grote elegantie is ook de moralistische valkuil vermeden.’ Het eindresultaat is volgens hem een ‘optimistisch, rommelig en toch ook verenigend verhaal. Onvolmaakt, dus menselijk en verschrikkelijk aandoenlijk.’
‘Het verhaal loopt uit de hand en wordt gaandeweg steeds ongeloofwaardiger’
‘Het verhaal loopt uit de hand en wordt gaandeweg steeds ongeloofwaardiger’, vindt Laurent Cambon van cultuursite AVoir-ALire. ‘Tegelijkertijd is het door de oprechte themakeuze moeilijk om iets slechts over deze film te zeggen.’
Une année difficile van Éric Toledano en Olivier Nakache is vanaf 26 oktober te zien in de bioscoop.
Door Diederik Samwel
