Sinds de film Barbie in de bioscoop draait is de plastic pop overal. Barbie is ‘voor altijd negentien’, maar daar trekken kunstenaars zich niet veel van aan. De tips voor dit weekend van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Alleen in de kunst wordt Barbie ouder
Het zal niemand zijn ontgaan dat de film Barbie van Greta Gerwig in de bioscopen draait, schrijft redacteur IJsbrand van Veelen, al is het maar omdat er behalve de filmkritieken allerlei socioculturele artikelen over het fenomeen verschijnen. Zo ook het boeiende artikel ‘The Complicated Legacy of Barbie in Art’ waarin Elaine Velie van Hyperallergic analyseert welke rol de pop zoal speelde in de beeldende kunst.
Speelgoedfabrikant Mattel heeft naar schatting 145 miljoen dollar uitgegeven om de film te maken en 100 miljoen dollar om hem op de markt te brengen, en Barbie zou maar liefst 500 miljoen dollar kunnen opleveren, schrijft Velie, maar in het verleden was de fabrikant lang niet altijd happig op de aandacht van kunstenaars. ‘Barbie is voor altijd negentien en haar gezicht van plastic is ongevoelig voor de zwaartekracht,’ aldus Velie, maar ‘in een werk uit 1994 met de titel Aged Barbie gebruikte kunstenaar Nancy Burson een zogenaamde “verouderingsmachine” – die ze mede hielp ontwikkelen – om het gezicht van de pop van jaren te voorzien.’ Burson maakte van het resultaat in opdracht een Polaroid Spectra-foto voor het boek The Art of Barbie. Behalve kraaienpootjes en rimpels zaten Barbie’s wenkbrauwen en eyeliner nog altijd perfect, maar het werk werd afgewezen. Producent Mattel was ‘geschokt’ aldus Burson.
Het artikel van Velie bevat een heerlijk overzicht van allerlei artistieke interpretaties, uiteenlopend van een gemummificeerde Barbie tot een Venus van Milo. Je leest het hier.
Openhartige keeper
In een persoonlijk verhaal op de website van The Players’ Tribune (een geheimtip voor elke liefhebber van sportverhalen) vertelt Aaron Ramsdale, doelman van Arsenal en het nationale team van Engeland, openhartig over de druk waar topvoetballers mee te maken hebben, de miskraam van zijn vrouw en hoe zijn broer Oliver hem heeft geïnspireerd om nooit meer te zwijgen over homofobie op of naast het voetbalveld. Een tip van redacteur Joep Harmsen.
Zijn redenen voor het opschrijven van zijn verhaal? ‘Vooral de laatste jaren zie je zoveel negativiteit en giftigheid in het voetbal. Of het nu op sociale media is of op het veld, het voelt alsof veel mensen alle nuance hebben verloren. Na het publiceren van deze brief, hoe triest dat ook is, zal ik nare berichten ontvangen over mijn vrouw en over mijn broer. Andere spelers ontvangen nog ergere berichten, vooral mijn zwarte teamgenoten. Om de een of andere reden lijken de sociale mediabedrijven er geen belang bij te hebben om dit te stoppen. Maar voor mij gaat het er niet om het te stoppen. Het gaat niet om de trollen. Ik weet dat ik ze niet kan bereiken. Voor mij gaat het er gewoon om op te komen voor wat juist is. Het gaat over wie ik wil zijn als persoon en als vader. ’
Lees Ramsdales ontroerende verhaal hier, ook als je geen voetbalfan bent.
Vijf verdiepende leestips
» Uit Silicon Valley komt de laatste decennia de meest geavanceerd technologie, maar ook een keur van (bizarre) ideologieën. Het Beierse Süddeutsche Zeitung dook in een van die denkstromingen die wint aan populariteit onder techies: extropianisme. In feite het tegenovergestelde van het natuurkundige idee van entropie: dat alles in de natuur vervalt tot chaos. Volgens ‘extropians’ is de wereld op weg naar ‘grenzeloze expansie, zelftransformatie, dynamisch optimisme, intelligente technologie en spontane orde’. Open AI oprichter Sam Altman en Google-oprichter Larry Page zijn aanhangers van deze ideologie, maar is in die ‘heerlijke nieuwe wereld’ nog wel plaats voor de mensheid?
» Met de volgende tip blijven we in het universum van de techmiljardairs: Elon Musk is niet alleen de baas van Twitter, maar ook van Starlink, een bedrijf dat internet levert via laagvliegende satellieten. In korte tijd is Musk met zijn bedrijf erg machtig geworden. Zo voorziet hij onder andere Oekraïne van internet. Maar de manieren waarop hij die invloed aanwendt, doen wereldwijd de alarmbellen rinkelen, zo valt te lezen in een uitgebreid artikel van The New York Times.
» President Nayib Bukele heeft van El Salvador een hel gemaakt, schrijft El País. Het land is een politiestaat, zonder burgerrechten en de censuur neemt almaar toe, tot het verbieden van boeken aan toe. De president heeft de noodtoestand afgekondigd om zogenaamd het bendegeweld in te tomen die hem een ongekende controle geeft. Lees hier het vreeswekkende beeld dat de Spaanse krant van het land schetst.
» ‘Israël is nu de facto een dictatuur,’ zegt voormalig premier Ehud Barak in een interview met Der Spiegel. De oud-voorman van de Israëlische Arbeiderspartij gaat net als honderdduizenden andere Israëliërs de straat op tegen de ‘justitiële hervorming’ van de regering-Netanyahu. Hoewel hij het somber inziet voor zijn land, geeft hij de hoop nog niet op.
» Joseph Weizenbaum vond in 1966 de eerste chatbot uit: Eliza, en stond daarmee aan de wieg van kunstmatige intelligentie. Al vroeg waarschuwde hij voor de gevaren van de technologie. The Guardian publiceerde een uitgebreide longread over het leven en werk van de in 2008 overleden wetenschapper (die dit jaar honderd zou zijn geworden). Vertaler Frank Lekens tipte het stuk aan de 360-redactie en schreef: ‘Dit recente stuk is een van de mooiste stukken over AI die ik gelezen heb. Veel van dezelfde argumenten voor en tegen komen natuurlijk weer langs, dat is niet het belangrijkste: het is vooral ook ingebed in een prachtig persoonlijk portret van een wetenschapper die moest vluchten voor de nazi’s en in Amerika een nieuw leven opbouwde. Echt enorm de moeite waard.’ Lezen dus.
