Verschillende muziekcritici grijpen de verschijning van het album Mercy aan om de Welshe muzikant John Cale eens goed in het zonnetje te zetten. Het wordt tijd om de ondergewaardeerde rockster weer in ere te herstellen.
De verschijning van het zeventiende soloalbum Mercy van John Cale vormt voor Neil McCormick aanleiding om in The Telegraph de carrière van deze musicus in perspectief te plaatsen. De recensent vindt dat de bijna eenentachtigjarige muzikant uit Wales steevast wordt onderschat: ‘Er wordt meer over hem geschreven dan naar hem geluisterd. Ten onrechte staat hij in de schaduw van Lou Reed zodra hun voormalige band The Velvet Underground ter sprake komt. Terwijl hij een ware muziekpionier is die minimalisme, dissonanten, ambient en elektro een plek binnen de rockmuziek heeft bezorgd.’
McCormick wijst op Cales rijke oeuvre, grootheden als David Bowie, Patti Smith en Brian Eno met wie hij samenwerkte en de vele filmscores die hij maakte. Over Mercy is hij lovend: ‘Geen gemakkelijke muziek maar de songs zijn desondanks inspirerend. Cale weigert te zwelgen in nostalgie en blijft dapper zijn eigen pad volgen.’
Mede door zijn lage, sonore stem schemert er als vanouds iets duisters en griezeligs doorheen
Siobhán Kane ontdekt op het nieuwe album tal van verwijzingen naar Cales muzikale verleden, schrijft ze in The Irish Times: ‘Van synthesizers en een eerbetoon aan Bowie tot industriële dancehall trip-hop en melodramatische zang. Mede door zijn lage, sonore stem schemert er als vanouds iets duisters en griezeligs doorheen.’
Collega Kitty Empire van The Guardian is minder enthousiast over Mercy. Ze hoort duidelijk dat Cale nog altijd is geobsedeerd door ‘vervreemdende geluidseffecten’ maar vindt dat hij is blijven steken in de avant-garde van de vorige eeuw: ‘Het aantal muzikanten en het vele jonge talent dat heeft meegewerkt is indrukwekkend, maar deze plaat schreeuwt om een strakke producer.’
Daar denkt Karl Bruckmaier van de Frankfurter Allgemeine bepaald anders over: ‘Cale heeft met een extreem uitgebreide artiestenschare een homogene muur van geluid opgetrokken waarin muziek en taal elkaar versterken.’ De strekking van de songteksten over klimaatverandering en smeltende poolkappen mag volgens Bruckmaier ‘dystopisch’ overkomen maar met Mercy is de wereld toch een beetje mooier geworden.’
Mercy van John Cale verscheen op 20 januari bij het Engelse Domino-label
Door Diederik Samwel
