In de schaduw van het communistische regime verweefde de Roemeense kunstenaar Ana Lupaş subtiele vormen van verzet in haar sculpturale werken. De installaties zijn ‘conceptueel en sensueel tegelijk, intellectueel en bijna romantisch volks,’ aldus ArtMargins.
Ana Lupaş (Roemenië, 1940) was vijf toen haar land onder de controle viel van het totalitaire regime dat het de komende veertig jaar zou regeren. Als een vorm van subtiel verzet tegen de onderdrukking en de daaruit voortvloeiende verzwakking van de Roemeense identiteit, begon Lupaş kunst te maken waarin ‘de plattelandsgemeenschappen, rituelen en bescheiden materialen van haar thuisland [zoals wol, katoen, hennep en vlas] centraal staan’, aldus Apollo Magazine.
Zowel het materiaal als de arbeid, van met name vrouwen, spelen een grote rol
Een voorbeeld zijn haar Humid Installations: sculpturen van nat wasgoed dat in grote hoeveelheden te drogen hangt. Ze roepen de associatie op van een gezamenlijk productieproces, waarbij zowel het materiaal als de arbeid, van met name vrouwen, een grote rol spelen en wijzen op Roemeniës historische verbinding met het plattelandsleven, aldus ArtMargins. De installaties, ‘conceptueel en sensueel tegelijk, intellectueel en bijna romantisch volks (…) voeren een intieme en urgente dialoog met de historische, misschien wel onherroepelijke veranderingen die het leven en de cultuur op het platteland ondergingen’. Volgens ArtMargins is het deze manier waarop ze het verleden weet op te roepen die maakt dat het werk van Lupaş nog altijd in de belangstelling staat.
Stedelijk Museum Amsterdam, 9 mei-15 september.
