Een site met het adembenemende werk van de ‘Cartier-Bresson van het Oosten’, zoals Fan Ho wel wordt genoemd. Volgens redacteur IJsbrand kan die vergelijking ook worden omgedraaid. Verder: Bradford Gauthier slikte per ongeluk een Airpod in & Meer aanraders van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Het beslissende moment van fotograaf Fan Ho
Gisteren (zaterdag 19 juni) was het vijf jaar geleden dat de Chinese fotograaf Fan Ho overleed. Redacteur IJsbrand van Veelen is fan van het adembenemende werk van deze ‘Cartier-Bresson van het Oosten’, zoals hij wel wordt genoemd. Begrijpelijk, want net als de Franse fotograaf was Fan Ho een meester in het wachten op le moment décisif, het beslissende moment. Daarnaast had Fan Ho een feilloos oog voor ritme, patronen, textuur en geometrie en is hij een grootmeester in het spelen met tegenlicht en het combineren van licht en schaduw.
Fan Ho, die in in 1931 in Shanghai werd geboren, leerde zichzelf fotograferen met een Kodak Brownie die hij op zijn veertiende van zijn vader kreeg. In 1949 won hij een eerste prijs op een tentoonstelling in Shanghai en in datzelfde jaar kocht hij een Rolleiflex met twee lenzen. Daarmee maakte hij zijn verbluffende foto’s in Hongkong, waar hij met zijn ouders naartoe was verhuisd. Het zijn foto’s van een verdwenen wereld, genomen in steegjes, op markten en op het water, vol mededogen voor het leven van alledaagse mensen. Zijn nabestaanden houden deze website bij van zijn werk en daar zijn ook twee filmpjes te zien waarin de meester over zijn werk spreekt. Misschien is het niet overdreven om de zaken om te draaien en Cartier-Bresson voortaan ‘de Fan Ho’ van het Westen te noemen.
De controversiële wet
Begin juni 2021 werd Giovanni Brusca na 25 jaar opsluiting vrijgelaten vanwege zijn medewerking met het gerecht. Brusca – ook wel ‘de wrat’ genoemd – is een voormalig lid van de Siciliaanse maffia en voerde in 1992 persoonlijk de moord (bomaanslag) op openbaar aanklager Giovanni Falcone uit, als lid van de ‘Corleonesi’. Hij verklaarde tussen de 200 en 300 moorden op zijn geweten te hebben, maar kon zich het precieze getal niet meer herinneren. Hij werd bij verstek veroordeeld tot levenslang, en in 1996 uiteindelijk gearresteerd, waarna hij meewerkte met de politie.
Door zijn vrijlating wordt in Italië de collaboratiewet, die Falcone in het leven riep, weer in twijfel getrokken. Magistraten en juristen zijn het erover eens dat Giovanni Brusca zonder de nu controversiële wet geen dag in de gevangenis zou hebben gezeten. Maar de meeste Italianen zijn geschikt dat deze beruchte moordenaar weer op vrije voeten is. Dit artikel uit The Guardian geeft de voor en de tegens van de wet goed tegen. Een tip van zakelijk directeur Arthur van der Meeren.
Per ongeluk je Airpods ingeslikt
Voor een unieke ‘ervaring’ hoef je niet per se de deur uit, laat The Guardian zien (en lezen) in de rubriek Experience and Lifestyle. De Airpods bestaan alweer een aantal jaren en zijn al met van alles en nog wat vergeleken, opzetstukjes van een elektrische tandenborstel, futuristische bluetoothoorbellen, en met een beetje fantasie lijken ze op kleine witte kaboutergolfclubs.
De vraag is waarom die in je oorschelp zou moeten hangen. Het is vast een kwestie van gewenning: tot nog toe blijft het een eigenaardig gezicht, die witte uitstulpsels die ook nog eens een kleine 200 euro kosten. Bradford Gauthier moet om die reden alleen al zwaar de pest in hebben gehad. Niet alleen kon de in zijn slaap per ongeluk ingeslikte Airpod medisch gevaarlijke gevolgen hebben, er zat waarschijnlijk niks anders op dan een nieuw setje aan te schaffen. Een aanrader van editor at large Katrien Gottlieb.
Spelenderwijs de toekomst voorspellen
Dit weekend publiceerden wij een artikel over hoe het populair futurisme, een veelgelezen boekengenre, onder andere onder invloed van de pandemie langzaam aan het veranderen is. ‘Interactieve kaartspellen en collectieve verhaalprojecten zijn misschien wel beter dan een lineair boek in staat de vreemde, veranderlijke, participatieve manieren te belichamen waarop de feitelijke toekomst zich ontvouwt’, schrijft auteur Samantha Culp. Het meest inventief wordt dit thema misschien wel onderzocht in populair-futuristische projecten die de grenzen van het boek volledig overschrijden, zoals Afro-Rithms from the Future. Een tip van hoofdredacteur Laura Weeda.
Dit digitale kaartspel daagt spelers uit toekomstscenario’s te bedenken met een expliciete focus op onder andere sociale rechtvaardigheid en ongelijkheid. Het werk ontwikkeld door futurist, acteur en kunstenaar Ahmed Best en Lonny Brooks, universitair hoofddocent Communicatie aan de California State University. ‘Het spel maakt gebruik van afrofuturistische denkwijzen en kunstvormen om radicale visies op een rechtvaardiger wereld te stimuleren en groepsdiscussies uit te lokken over het veranderen van de huidige situatie om zover te komen. De kosmische, bontgekleurde kaarten zijn uitnodigend en in scherp contrast met het beeld van blauwe lasers dat maar al te vaak de standaardesthetiek van de “toekomst” vormt.’
