De Britse kunstenaar Tacita Dean schuwt het grootse gebaar niet. Ze combineert verschillende media, zoals film, fotografie en tekeningen, in werken waaruit altijd een uitstekend gevoel voor drama spreekt.
Groots en meeslepend: die twee woorden zijn helemaal van toepassing op het werk van de Britse kunstenaar Tacita Dean. Door verschillende media te gebruiken – fotografie en film, maar ook tekeningen – komt ze telkens uit bij een zekere vorm van schoonheid die vaak in het drama schuilt.
De nieuwe solotentoonstelling in Luxemburg toont nieuw en recent werk van Dean, waaronder films, tekeningen en foto’s op groot formaat. De tentoonstelling is opgebouwd rond twee recente projecten: een trilogie van werken ontworpen voor The Dante Project (2021, een ballet geïnspireerd op The Divine Comedy) en One Hundred and Fifty Years of Painting’ (2021), een op 16 mm gefilmd gesprek tussen kunstenaars Luchita Hurtado (Venezuela) en Julie Mehretu (Ethiopië). Haar benadering tot een onderwerp is vaak nostalgisch, eerder abstract dan documentair. Historische foto’s vult ze aan met eigen tekeningen en zo herschept ze fictieve verledens. Een vijfdelig fotowerk van een rotslandschap kreeg een zware wolkenlucht en mythologische namen in de kantlijn.
Haar idee om een beeld te maken tussen negatief en positief in typeert haar manier van werken misschien nog het best. De met een analoge camera gefotografeerde jacarandabomen krijgen door het negatief om te zetten naar positief eenzelfde vreemdheid als haar 16mm-films. Alleen al omdat de paarse bloemen buitenaards groen zijn geworden.
Tacita Dean is te zien t/m 5 februari 2023 in Mudam, Luxemburg
