Het zal je verbazen, maar floppydisks worden nog volop gebruikt. Veel oude machines, zoals vliegtuigen, zijn nog afhankelijk van diskettes. En verder: door de oorlog in Oekraïne zijn veel dingen gevoelig komen te liggen. De nationaliteit van negentiende-eeuwse Russische kunstenaars bijvoorbeeld. De aanraders van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
De teloorgang van floppydisks
Wereldwijd maken veel instanties nog altijd gebruik van floppydisks, maar de voorraden raken op want ze worden niet meer geproduceerd, aldus het artikel ’Why the Floppy Disk Just Won’t Die’ in Wired, getipt door redacteur IJsbrand van Veelen. De Amerikaan Mark Necaise voorziet problemen voor de toekomst. Hij borduurt emblemen op jasjes van winnaars van rodeo’s met zijn tweedehands Japanse naaimachine uit 2004. Die naaimachine draait op floppydisks, maar van de acht floppy’s die hij bezit, werken er nog maar vier.
Ook Davit Niazashvili, onderhoudsmanager bij Geosky – een vrachtluchtvaartmaatschappij in de Georgische hoofdstad Tbilisi – gebruikt nog steeds floppydisks om twee 36 jaar oude 747-200’s te updaten. ‘Als er een update wordt uitgebracht, moeten we die downloaden naar twee 3,5-inch diskettes. Er zijn geen computers meer met ingebouwde floppydrives, dus we hebben een externe drive moeten aanschaffen,’ zegt Niazashvili. Hij bevestigt dat het steeds lastiger wordt om aan diskettes te komen.
Er zijn nog zo’n zeshonderd verschillende industriële machines die op floppy’s draaien
Volgens Wired gebruiken ook andere commerciële vliegtuigtypes nog floppydisks, zoals nieuwere varianten van de 747 en de 767, oudere versies van de Airbus A320 en sommige zakenvliegtuigen zoals bepaalde Gulfstreams. Het is mogelijk om te upgraden naar USB-sticks, SD-kaarten of draadloze overdracht, maar dat kan duizenden dollars kosten.
Er zijn nog zo’n zeshonderd verschillende industriële machines die op floppy’s draaien en hun levensduur is dertig tot veertig jaar. Veel van die machines zijn pas twintig jaar oud, dus floppy’s zullen voorlopig nog nodig zijn, ook al wordt het steeds moeilijker om ze te vinden, aldus Wired.
Spionagethriller
Een oligarch, een diamanthandelaar en een agent van de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst (BND) komen elkaar toevallig tegen. Het klinkt als het begin van een mop, maar het eindresultaat is een van de grootste spionnenschandalen in Duitsland.
Der Spiegel reconstrueert minutieus hoe deze schimmige BND-agent – hij begaf zich in extreemrechtse kringen – geheime informatie over Oekraïne heeft kunnen lekken aan de FSB, de Russische binnenlandse veiligheidsdienst. Het artikel is als een spionagethriller geschreven, aldus redacteur Joep Harmsen. Lees het hier in het Duits en hier in het Engels.
Kunst als Russisch propagandamiddel
Sinds de Russische inval in Oekraïne zijn veel dingen die lange tijd doodgewoon waren gevoelig komen te liggen. De nationale identiteit van kunstenaars bijvoorbeeld. Op 10 februari erkende het Metropolitan Museum of Art in New York dat Archip Koeindzji en Ilja Repin, schilders die voorheen als Russen bekendstonden, Oekraïners waren. De kunstenaars zijn in de negentiende eeuw geboren in een gebied dat destijds bij het Russische Rijk hoorde, maar tegenwoordig deel uitmaakt van het Oekraïense grondgebied.
Op die manier verworden Franse musea tot een instrument van de Russische propaganda
Franse kunstmusea gaan daar echter niet in mee, schrijft Le Monde in een boeiend artikel. Zo organiseert het Musée d’Orsay in Parijs een rondetafelgesprek over Russische kunst naar aanleiding van de verschijning van het boek Penser l’art russe du XIXe siècle. 30 tableaux vus autrement [Nadenken over de Russische kunst van de negentiende eeuw. Dertig schilderijen bezien door een andere bril]. Daar zitten schilderijen van de bovengenoemde – Oekraïense – schilders tussen. Ook wordt de Russische naam van de rivier Dnjepr gebruikt in de omschrijving bij een van de kunstwerken, in plaats van de Oekraïense naam Dnipro.
Op die manier verworden Franse musea tot een instrument van de Russische propaganda, aldus de Oekraïense Olena Havriltsjik, hoogleraar economie aan de universiteit Panthéon-Sorbonne in Parijs. Interessant om te zien hoe de oorlog in Oekraïne zelfs zijn weerslag heeft op de kunstwereld. Een aanrader van redactiestagiair Marc van Rijswijk.
Vijf verdiepende leestips
» Door de opkomst van AI komen er nieuwe banen bij en moeten mensen zich in nieuwe rollen leren schikken. In een leuk geschreven reportage van El País legt Pau Martí Felip uit wat zijn beroep ‘prompt engineer’ inhoudt: leren praten met machines. Het is echter nog onzeker hoe lang hij dit beroep zal kunnen blijven uitoefenen. Lees hier het artikel.
» Sarah beweerde dat ze drie kinderen kreeg nadat ze was verkracht door vredeshandhavers. De VN bood haar 50 dollar. Vrouwen in de Democratische Republiek Congo die aangifte doen van seksueel misbruik of seksuele uitbuiting worden soms weggezet als ‘opportunisten en profiteurs’. In een uitgebreide en schokkende reportage doet 1843 verslag van deze ontwikkeling en geeft het een stem aan vrouwen die niet van zich mogen laten horen. Lees de reportage hier.
» Waar de discriminatie van mensen een veelbesproken onderwerp is, lijkt de discriminatie van dieren aan onze aandacht te ontsnappen. We maken ons de meeste zorgen om schattige dieren, terwijl dat geen rol zou mogen spelen. Zeg nou zelf: wie maakt zich niet drukker om de uitsterving van de ijsbeer dan om die van de naakte molrat? Er zijn wel een miljoen bedreigde diersoorten, maar slechts een handvol daarvan krijgt de aandacht. In dit opinieartikel legt Mother Jones uit wat er gedaan kan worden om deze selectiviteit te doorbreken: voer een nieuwe beschermingsstrategie in.
» Engels begon als een klein taaltje, maar is door de expansie van het Britse rijk uitgegroeid tot de meest gesproken taal van de wereld. Volgens sommige Britten is de Engelse taal het grootste geschenk dat Brittannië de wereld had kunnen geven. Anderen zien de taal echter als een monster dat steeds meer regionale en kleinere talen dreigt op te slokken en meer en meer de wereldheerschappij voor zich lijkt op te eisen, schrijft het magazine Aeon in een lang en boeiend essay.
» In november 2021 was Stavros Malichudis de eerste journalist van wie bekend werd dat hij in de gaten werd gehouden door de Griekse inlichtingendienst. In dit mooie artikel van de Griekse krant Solomon vertelt hij hoe het is om journalist te zijn in het land met de minste persvrijheid van Europa.
