Mexico-Stad is synoniem aan lawaai. Maar welke geluiden typeren de chaos van de drukke straten in Ciudad de México? El País zette ze op een rijtje. De tips voor dit weekend van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Het lawaai van Mexico-Stad
Mexico-Stad, met zijn negen miljoen inwoners, staat bekend als chaotisch, lawaaiig, vies en gevaarlijk. En dat is allemaal terecht, aldus redacteur Joep Harmsen. Maar D.F., zoals de stad ook bekend staat, van distrito federal, is ook een bruisende plek vol geuren, kleuren, geluiden en mensen die je elke dag weer versteld doen staan. En geluid maakt daar een groot deel van uit. Het is dan ook niet gek dat een van de pijlers van Roma, de film van de Mexicaanse regisseur Alfonso Cuarón, het straatrumoer is in de middenklassewijk Roma in de jaren zeventig. De straatverkopers met hun vaste riedels en fluitjes, de vuilnismannen met hun schoolbellen, de gasverkopers die luidkeels ‘gaz’ schreeuwen, het maakt allemaal onderdeel uit van het dagelijks leven in Mexico-Stad.
Ook El País is zich bewust van de bijzondere plaats die stadsgeluiden innemen in de beleving van D.F. en maakte er een prachtige multimediale productie over waarin het enkele karakteristieke geluiden uitlicht. Zo heb je de oudijzerboeren die door de wijken rijden met vrachtwagens en een bandje met een kinderstem die roept se compran colchones, tambores, refrigeradores, estufas, lavadoras, microondas, o algo de fierro viejo que vendan (wij kopen matrassen, vaten, koelkasten, fornuizen, wasmachines, magnatrons of welk oud ijzer dan ook dat u wilt verkopen). En de kleine draaiorgels die mannen met een riem voor hun buik dragen en die op toeristische plekken en bij stoplichten staan om geld op te halen.
Lees ook:
Lhbti in Japan
Afgelopen zomer kwam Shinjiro Atae, een Japanse popster, tijdens een concert op het podium uit de kast als homoseksueel en dat is niet niks in het conservatieve Japan. De gemixte reacties van het publiek geven een inkijkje in de huidige positie van lhbti-gemeenschap in het land. Zo is het homohuwelijk verboden en werd er weliswaar eerder dit jaar een wetsvoorstel aangenomen tegen ‘onterechte discriminatie’, maar werd er daarbij niet gespecificeerd hoe ‘terechte discriminatie’ er dan uit zou zien.
Motoko Rich, chef van de redactie in Tokio van The New York Times, wordt geïnterviewd over hoe het komt dat deze popster zo veel stof deed opwaaien, waarom de overheid tekortschiet en hoe zij de toekomst voor Japanse lhbti’ers inschat. Een aanrader van redactiestagiair Sterre Kilsdonk.
Het succes van åpenhet
Op het hoogtepunt van #metoo, begin 2018, moest Trond Giske, parlementariër en leider van de sociaaldemocraten in Noorwegen, opstappen vanwege misdragingen waarvan hij sommige toegaf en andere ontkende, zo las redacteur IJsbrand van Veelen in een artikel van Niemanlab, het Amerikaanse onderzoeksplatform voor journalistieke vernieuwing. Een jaar na zijn vertrek, rond de tijd dat hij opnieuw werd genomineerd als partijleider, schreef de grootste krant van Noorwegen Verdens Gang (VG) dat hij zich opnieuw zou hebben misdragen met een jonge vrouw in een discotheek. Die berichtgeving was gebaseerd op een interview met de vrouw. Zij vocht de scherpe aantijgingen en ‘framing’ door de krant echter aan en diende zelfs een officiële klacht in bij de Noorse Raad voor de Journalistiek. Na onderzoek door de Raad moest de krant diep door het stof.
Mede door deze faux pas heeft de krant inmiddels een uitgebreid instrumentarium voor åpenhet, oftewel ‘openheid’, opgezet. In dit ‘transparantieportaal’ worden de ‘interne overwegingen’ van het journalistieke proces bij de totstandkoming van artikelen uitgelegd aan de lezers en het is een doorslaand succes. Sinds de lancering afgelopen najaar werd het systeem onderscheiden met meerdere Europese persprijzen en uit onderzoek blijkt dat het vertrouwen in VG bij lezers tussen de 15 en 24 jaar significant is vergroot. Het succes is dusdanig dat de redacteur die verantwoordelijk is voor de åpenhet van de krant durft te stellen dat publicaties die geen inzicht bieden in de totstandkoming van hun berichtgeving ‘in de nabije toekomst niet meer relevant zullen zijn.’ Meer over deze stap van de Noorse krant lees je hier.
Vijf verdiepende leestips
» In Rusland hangt Oekraïense filmmaker Oleksandr Rodnjansky een gevangenisstraf van acht jaar boven het hoofd. Hij woonde tot voor de oorlog in Moskou en wordt vanwege het feit dat hij zich heeft uitgesproken tegen de oorlog vervolgd voor ‘het verspreiden van desinformatie’, zo schrijft hij in een opinieartikel in The Guardian. ‘Ik moet als voorbeeld dienen voor wat er gebeurt met mensen die openlijk kritiek hebben op de oorlog.’
» Dit jaar zijn er al meer dan 360.000 migranten de Darién-kloof, de gevaarlijke jungle tussen Colombia en Panama, overgestoken op weg naar een beter leven in de VS. Dat zijn zo veel mensen dat er een omvangrijke migratie-industrie is ontstaan, aldus The New York Times in een reportage. Geen wonder dat de plaatselijke bewoners, die eerst vooral klaagden over de overlast, nu een graantje mee proberen te pikken door migranten te voeden, per boot over te zetten of als gids te fungeren. Maar, zoals de Amerikaanse krant schrijft, het gaat niet om ondergrondse smokkelaars die uit de handen van de autoriteiten proberen te blijven, maar om politici en prominente zakenmensen die elke dag duizenden migranten richting de Verenigde Staten sturen – en daar miljoenen dollars per maand mee verdienen.
» Financial Times publiceerde deze week een uitgebreide analyse van het Oekraïense zomeroffensief. Hoewel de legers van Zelensky enig succes boekten, bleven grote doorbraken uit. Om echt een verschil te maken zal het Westen meer munitie moeten leveren, aldus de Britse zakenkrant. De oorlog zal uiteindelijk beslist worden door de partij die de strijd het langst kan volhouden.
» Revista 5W doet haar naam eer aan en analyseerde de overstromingen in Libië aan de hand van de vijf W’s van de journalistiek: what, where, when, who, why. Dat leverde een gedetailleerd portret op van de impact van een natuurramp voor een land dat al te kampen heeft met grote instabiliteit. Een burgeroorlog, klimaatverandering en noodhulp die traag op gang komt is de perfecte cocktail voor een ongekende humanitaire ramp, waarbij naar schatting zo’n 20.000 mensen zijn omgekomen.
» Hunter Biden, de zoon van Joe Biden, moet waarschijnlijk voor de rechtbank verschijnen wegens illegaal wapenbezit en belastingfraude. Een pijnlijk gegeven voor de Amerikaanse president en een smet waar Republikeinse tegenstanders op blijven hameren. The New York Times publiceerde onlangs een uitgebreid portret van de relatie tussen vader en zijn enige nog levende zoon – Bidens vrouw en dochter kwamen om bij een auto-ongeluk begin jaren zeventig en zijn oudste zoon overleed aan een hersentumor in 2015. Dat stuk geeft een goed inzicht in hoe de familie Biden heeft geworsteld met alcohol- en drugsmisbruik en de gevolgen daarvan en hoe tegenslag hun band alleen maar heeft versterkt.
