Akabanga, de onbetwiste smaakmaker

Een goedgeklede Rwandese vijftiger zet zijn lunch, een bord bonen met gestoofd rundvlees, op een van de tafeltjes en gaat zitten. Hij vist een klein plastic flesje met een wit dopje uit zijn zak, het soort flesje dat meestal oogdruppels bevat. (Wees alvast gewaarschuwd: zorg dat je dit spul nóóit in je ogen krijgt.) De inhoud van het flesje is fel oranje, het etiket al even fel geel. Met precisie verdeelt de man vijf druppels over zijn eten. En 
hij is niet de enige. In de enorme conferentieruimte in Kigali toveren alle Rwandezen hun eigen flesje tevoorschijn, om hun maaltijd vervolgens zorgvuldig te besprenkelen met – al naargelang ieders tolerantiegrens – een of meer druppels hete chilisaus.