Algerijnse schrijver Kamel Daoud ‘wil Westen behagen’

Kamel Daoud is de eerste Algerijn die Frankrijks meest prestigieuze literaire onderscheiding in ontvangst mocht nemen. Maar in Algerije lijkt niemand dat erg te interesseren.

Slechts één grote Algerijnse krant zette de prestatie in een klein hoekje op de voorpagina en slechts een handjevol van zijn collega’s feliciteerde hem publiekelijk op social media. De meeste Algerijnen lijkt het nieuws niet veel te doen. Ik zou niet kunnen zeggen of Kamel Daoud de meest prestigieuze literaire onderscheiding van Frankrijk, de Prix Goncourt, verdient. Ik heb zijn laatste boek niet gelezen en zoals veel van mijn Algerijnse leeftijdsgenoten van Generatie Y ben ik dat ook niet echt van plan. Zoals ook geldt voor de Frans-Algerijnse immigratieakkoorden van 1968 [die speciale rechten verlenen aan Algerijnse staatsburgers, een regeling die Frankrijk momenteel heroverweegt] of de recente erkenning van Macron dat het Franse leger schuldig is aan de moord op Larbi Ben M’Hidi [de moord op deze leider van de Algerijnse onafhankelijkheidsbeweging in 1957 door Franse militairen werd eerder door Franse politici ontkend], lijkt Kamel Daoud veel relevanter in Frankrijk dan in zijn thuisland.