Als het onzegbare zegbaar wordt

Dat de FPÖ nog eens tot zulke hoogten zou stijgen, dat hadden ze in de partij zelf waarschijnlijk nooit gedacht. Toespelingen op het nationaalsocialisme, democratievijandigheid: er is op dit moment weer veel denkbaar in Oostenrijk.

^‘Gemma, gemma, hop, hop, hop!’ schreeuwt John Otti in de congreshal van Graz. Heel Oostenrijk kent hem als bandleider, leadzanger en stemmingmaker van de FPÖ, maar het ‘hop, hop, hop!’ wil op deze septemberdag niet zo veel uithalen. De stemming is lauw, het publiek heeft geen zin om op afroep geestdriftig te zijn, de kopstukken zijn er nog niet, en het is ook nog ondraaglijk heet. ‘Borden omhoog!’ brult Otti. En omdat de camera’s lopen, omdat de livestream van de officiële aftrap van de verkiezingscampagne vanuit Graz in het hele land stormen van enthousiasme moet ontketenen, steken de wachtenden, conform hun figurantenrol, hun bordjes omhoog waarop ‘Kickl kan het’ staat. Dat hebben de populisten van rechts weleens beter gekund.