The Economist
| Londen | 06 september 2018Het overgrote deel van de Britse moslims woont nog steeds in de grote steden. Maar een kleine groep pioniers verspreidt zich verder over het land.
De nieuwste moskee van Engeland heeft een minaret noch een koepeldak. Alleen de halve maan boven het hek en de berg schoenen voor de deur vormen een indicatie dat dit huis anders is dan de belendende huizen. Toch weten gelovigen en nieuwsgierige dorpelingen die een kijkje willen nemen bij het eerste vrijdaggebed – vlak voor de heilige maand van de ramadan – feilloos waar ze moeten zijn. Nieuws verspreidt zich snel op het Isle of Lewis, een winderige Schotse rotsformatie met 21 duizend inwoners, dat al sinds jaar en dag tweed en ruige, evangelische christenen voortbrengt. De pakweg zestig moslims die op het eiland wonen zitten in kleermakerszit op het tapijt, met hun gezicht naar de zee en naar Mekka, dat zo’n vijfenhalfduizend kilometer verderop ligt. Aihtsham Rashid, een zakenman uit Leeds die geld bijeen heeft gebracht voor de moskee, verwelkomt de aanwezigen: ‘Er is voor iedereen genoeg Irn-Bru [spreek uit Iron Brew, een Schotse frisdrank].’
