De geschiedenis van suiker is een geschiedenis van zwart leed. In de achttiende eeuw maakte de tot slaaf gemaakte Afrikanen het mogelijk om de arbeidsintensieve zoetstof op grote schaal te verbouwen op het Amerikaanse continent. En zelfs na de afschaffing van de slavernij werden zwarte mensen tot diep in de twintigste eeuw uitgebuit op suikerplantages. ‘Het was verschrikkelijk. Nog erger dan de nor.’
Domino Sugar’s Chalmette, een suikerraffinaderij in Arabi, in Louisiana, staat aan de oever van de machtige Mississippi, een kleine tien kilometer ten oosten van de French Quarter, langs de bocht in de rivier, en net een kilometer ten zuiden van de Lower Ninth Ward, waar orkaan Katrina en de doorgebroken dijken zo veel zwarte slachtoffers hebben geëist. Het is de grootste suikerraffinaderij van Noord-Amerika, die jaarlijks zo’n miljard kilo suiker en suikerproducten levert. Overal kom je ze tegen, de gele papieren tweekilozakken met het logo van het bedrijf. Tijdens het productieseizoen rollen er elke minuut honderdtwintig van dit soort zakken van de band, vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week.
