Ensia
| Minnesota | Fred Pearce | 21 september 2018Jaarlijks wordt wereldwijd tussen de 20 en 50 miljoen ton aan computers, tv’s, airconditionings, mobiele telefoons, koelkasten en andere ‘e-waste’ afgedankt. Nu nog extreem vervuilend voor afvalverwerkers en milieu. Terwijl het ook anders kan.
Rajesh is nog maar amper tien jaar oud. Staand op zijn tenen laat hij de hele dag printplaten van computers in grote vaten warm zuur glijden. Hij heeft weliswaar handschoenen aan, maar draagt geen veiligheidsbril en krijgt aldoor zuurspetters op zijn hemd. Zijn hoestbuien gaan maar niet over en hij drinkt ’s avonds alcohol, omdat hij telkens zo duizelig wordt van de dampen. Rajesh is met zijn oudere broer van het Indiase platteland naar Mandoli gekomen, een voorstad van New Delhi die is uitgegroeid tot het knekelhuis van de digitale wereld. Met het zuur in de vaten wordt koper van de printplaten gehaald, dat aan een koperdraadfabriek wordt verkocht. Ergens maakt er iemand winst, maar met de bijtende dampen en de door giftige metalen verontreinigde plaatselijke waterbron ziet Rajesh’ toekomst er somber uit.
