The New York Review of Books
| New York | Gary Shteyngart | 10 december 2021De in Rusland geboren schrijver Gary Shteyngart sluit zich een week op in een hotel in Manhattan om zich onder te dompelen in de wereld van de Russische televisie. Het wordt een even hilarische als pijnlijke ervaring: ‘Het onophoudelijke lawaai maakt je duidelijk dat je een miniem radertje bent in de visie van een ander. En die ander is Vladimir Poetin.’
Het is in een heel ander tijdperk, februari 2015, dat de populaire Amerikaanse auteur Gary Shteyngart, zoon van Russisch-Joodse immigranten, besluit dit project te ondernemen. Kort ervoor heeft Poetin zijn neo-imperialistische ambities op de Krim gericht, ‘een zonnig schiereiland in de Zwarte Zee’, waarvan Poetin beweerde dat het voor het Russische volk betekent wat de Tempelberg voor de joden en de moslims betekent – ‘een opmerking die kwetsend is voor zowel Russen als joden en moslims’. Shteyngarts psychiater, die bij hem langskomt, vertelt hij dat een van zijn motivaties misschien is om beter te begrijpen wat zijn ouders in de USSR hebben doorgemaakt. Ook is hij benieuwd of zijn visie op Poetin, ‘een bron van kwaad is die we allemaal als zodanig herkennen’, zou kunnen veranderen: ‘Zal ik ook van Poetin gaan houden, wat naar het schijnt voor 85 procent van de Russen opgaat?’ De lezer krijg in ieder geval inzicht in de beelden waarmee de Russische bevolking wordt overspoeld, en van de reusachtige rol van de president daarin.
