The Washington Post
| Washington D.C. | Chris Richards | 18 mei 2017Waarom klinkt de hedendaagse popmuziek – van Rihanna en Drake tot Lana Del Rey – toch zo zacht en gladjes? Volgens The Washington Post ligt het aan de invloed van kalmerende middelen.
Drugs en muziek. Muziek en drugs. Soms gaan ze hand in hand, in elk geval in de publieke perceptie. Als jazz zich afspeelde in de slagschaduw van de heroïne, rock ontsproot door lsd, discopirouetjes door cocaïne werden gevoed en ravers elkaar bepotelden na gebruik van ecstasy, klinkt Lana Del Reys recente single ‘Love’ als twee milligram Xanax, tot poeder gestampt en dwarrelend op het tropische briesje in je brein. ‘Don’t worry, baby,’ zingt ze steeds weer als de ballad teder zijn einde nadert. Haar stem wordt dieper, haar articulatie verzwakt. Het is zo’n nummer dat je kalm boven je leven uit laat zweven en dan verdwijnt.
