360 Magazine
| Amsterdam | 02 december 2015Stephane Charbonnier – beter bekend als hoofredacteur Charb van Charlie Hebdo – schreef twee dagen voor zijn dood een essay dat hier postuum wordt uitgegeven door Lebowski Publishers. Charb houdt daarin het ‘paternalisme van de linkse, blanke intellectueel’ verantwoordelijk voor het klimaat waarin Charlie Hebdo tot doelwit kon worden gebombardeerd.
Hieronder het ijzersterke voorwoord van New Yorker-auteur Adam Gopnik.
Ik las Charlie Hebdo voor het eerst tijdens vroegere korte verblijven in Frankrijk, in de jaren zeventig. Ik ben waarschijnlijk een beetje een lafaard als het op grappenmakerij aankomt – ik heb het waarschijnlijk liever zachtaardiger dan ik zou moeten –, maar ik ben wel een instinctieve pluralist: ik heb graag dat er in de wereld, en in de krantenkiosk, dingen zijn die ik niet leuk vind. Charlie Hebdo was mijn smaak niet, maar bij latere, veel langere verblijven in Frankrijk was ik altijd blij om te zien dat het nog bestond. Het getuigde van een oudere, rauwere Franse traditie die ik kon waarderen, ook al gaf ik er niet veel om. Ongepolijst, obsceen, onverbloemd, heiligschennend – met cartoons die de charme misten van de bande dessinée. Maar Frankrijk is een rigide land dat de ontspanning nodig heeft van de werkelijk vrijgevochten geesten – Rabelais kon alleen maar Frans zijn, juist omdat het verfijnde niet zonder het rauwe kan.
