The Guardian
| Londen | 22 januari 2020
SURVEILLANCE IN CHINA
Wat betreft persvrijheid bungelt China onderaan.
De Volksrepubliek eindigde vorig jaarals 177ste van de 180 landen wat pers- vrijheid betreft, boven Eritrea, Noord-Korea en Turkmenistan, schrijft de site mindmatters.ai. Journalist Liu Hu, die zelf een jaar werd vastgehouden na een artikel over overheidscorruptie, noemt onderzoeksjournalisme in China zo goed als ‘uitgestorven’. The Foreign Correspondents’ Club of China (FCCC), een in Beijing gevestigde groep van ruim 200 correspondenten uit 30 landen, verklaart in een rapport uit 2018 dat 90 procent van hen hun telefoon niet veilig acht en ruim twee derde vermoedt ook thuis te worden afgeluisterd. 22 procent weet met zekerheid dat de autoriteiten surveillancetechnologie als camera’s en gezichtsherkenning inzetten om henzelf of hun bronnen op te sporen.
WEINIG WAAKHONDEN IN ASEAN
Journalisten in Zuidoost-Azië worden gemuilkorfd.
‘Als we eerlijk zijn hebben de ASEAN-landen nooit uitgeblonken in persvrijheid,’ schrijft The ASEAN Post. De lijst van RWB laat opnieuw een somber beeld van de tien lidstaten zien. De hoogste plek is voor Maleisië, op 123, gevolgd door Indonesië, op 124. Vietnam staat onderaan, op de 176ste plek. Volgens de mediaorganisatie is dit vooral schrikbarend voor bijvoorbeeld een ‘zelfverklaarde democratie’ als Thailand (nummer 136), waar journalisten de rol van waakhond zouden moeten hebben. Sinds de militaire coup in 2014 worden Thaise verslaggevers en bloggers ‘bespioneerd en gecensureerd’ en ontvluchten ze regelmatig het land.
