The New York Times
| New York | Julius Krein | 31 augustus 2017Eerst hoopte de conservatieve oprichter van American Affairs dat de tenenkrommende tweets van de president weggestreept konden worden tegen een succesvolle beleidsagenda, maar het scheppen van groteske media-opwinding blijkt zijn enige talent te zijn.
Toen Donald Trump aankondigde dat hij campagne ging voeren voor het presidentschap dacht ik, net als de meeste mensen, dat het een kortstondige publiciteitsstunt was. Maar een maand later zag ik op C-SPAN bij toeval een van zijn politieke bijeenkomsten. Hij had me meteen te pakken. Ik steunde de Republikeinen in tientallen artikelen, radio- en tv-optredens, al dachten conservatieve vrienden en collega’s dat ik het niet echt kon menen. Al in september 2015 schreef ik dat Trump ‘de meest serieuze kandidaat in de race’ was. Critici van mijn pro-Trump-blog en van het nonprofitblad dat ik daarna oprichtte, beschuldigden ons van pogingen om ‘Trump beter te begrijpen dan hij zichzelf begrijpt’. Ik hoopte dat dat het geval was. Ik zag de achteruitgang in dit land – de zwakke economie en de rafelende sociale structuur – en dacht dat Trumps bereidheid om partijgebonden patstellingen te omzeilen de start kon zijn van een vernieuwingsproces.
