In Zwitserland is cocaïne snuiven een volkssport geworden

Europa neemt meer cocaïne in beslag dan ooit tevoren en toch zijn de autoriteiten niet bij machte om de bloeiende handel te stoppen. Volg de reis van het witte poeder vanuit Zuid-Amerika, via Antwerpen en Rotterdam naar een gebruiksruimte voor verslaafden in Zürich.

Er wordt seks verkocht, op tv worden pornofilms vertoond en de dames van de bediening zijn halfnaakt. Sommige klanten zijn al niet meer in staat om seks te hebben; ze kwamen toch al niet daarvoor naar het bordeel, maar voor iets beters. Ze zijn hier voor crack, gekoppeld aan seksuele opwinding. Dit is de heetste rush die ze kennen, beter dan welk orgasme dan ook. En daarom blijven ze er een dag, twee, misschien zelfs drie dagen, tot ze helemaal uitgeput zijn van euforie, hun krediet op is, hun rekening zo’n vijf cijfers bedraagt en de week die voor hen ligt niet langer vooruit kan worden geschoven. Dan gaan ze er stilletjes vandoor. Ze gaan naar huis of terug naar kantoor, in afwachting van de volgende crack- of cocaïneorgie, over een paar weken. Of ze belanden in de verslavingstherapie, bij specialisten als Thilo Beck, waar ze klagen over hoe deprimerend het is om een normaal leven te leiden met normale seks.