Machtsverschuivingen

Redactioneel

Toen Marek Goebel (33) onlangs tijdens een sollicitatie in een ziekenhuis de vraag kreeg waarom hij daar wilde werken, dacht hij: Die snappen het niet. Zij zouden mij moeten uitleggen waarom ik bij hen in dienst zou willen. Vervolgens kreeg hij ook nog een laag salarisaanbod, en hield hij het voor gezien.

Hoewel momenteel een van de zwaarste naoorlogse economische crises – die meer dan 1 miljoen mensen hun baan heeft gekost – op haar einde loopt, worden banen massaal opgezegd, met als gevolg een groot tekort aan personeel, schrijft Die Zeit (p. 14). Hebben werknemers, zoals The Atlantic suggereert (p. 18), geprofiteerd van de gunstige regelingen tijdens de crisis en ingezien dat ze te weinig verdienen? Zouden we na een tijdperk waarin gebrek aan carrière je eigen schuld was, personeel voortdurend beschikbaar moest zijn en jongeren zich al op hun twintigste uitgeblust voelden, nu daadwerkelijk naar een baan kunnen gaan shoppen, zonder concurrentiestrijd met collega’s, eeuwig toezicht van de werkgever en mét ruimte tot salarisonderhandeling? Zijn de rollen eindelijk omgedraaid? Het maandblad schetst een nabije toekomst waarin robots productieve taken overnemen, zonder dat het ons banen kost.

In die nabije toekomst reizen we als het aan de Duitse Groenen ligt in Europa nog uitsluitend per trein (p. 20); de EuroNight Sprinter moet ervoor zorgen dat we in 2030 in willekeurig welke Europese stad ’s avonds de slaaptrein kunnen pakken om ergens anders te ontwaken. Is je bestemming Oxford, dan kan je een bezoek brengen aan de vierhonderd jaar oude botanische tuin, die inmiddels zal zijn begroeid met vijgen- en olijfbomen (p. 24).

En de macht van China zal volgens een andere verrassende voorspelling inmiddels zijn afgenomen – met nog onvoorziene geopolitieke gevolgen (p. 28). Als een van de oorzaken noemt The Economist de Great Firewall, die niet alleen helpt de rest van de wereld buiten te houden, maar ook verhindert dat Chinese ideeën doordringen in het buitenland, waar die uit Amerika vaak klakkeloos worden overgenomen (p. 26).

De mysterieuze geniale Russische miljardair Pavel Doerov wilde de ongebreidelde macht van sociale media tegengaan met de oprichting van Telegram, dat geen gebruikersgegevens aan derden ter beschikking stelt – en dus een walhalla vormt voor criminelen en extremistische organisaties (p. 36). Maar dat die de reguliere kanalen even goed weten te benutten, blijkt uit een interview met taliban-influencer Mullah Muhamad Rasol, die op Facebook en Twitter ongestoord propaganda verspreidt (p. 32). ‘We richten de wapens van onze vijand graag op de vijand zelf,’ verkondigt hij met een grijns.

Laura Weeda

weeda@360international.nl