Leaders
| Tunis | Sofiane Zribi | 10 december 2016Het gaat niet goed met de Tunesische jongeren, die in 2011 nog aan de basis stonden van de Arabische lente. Vijf jaar later lijkt hun droom van een betere toekomst vervlogen. Velen lijden aan apathie en depressie, of vertrekken naar het buitenland.
Hoe komt het toch dat jonge Tunesiërs zo lamgeslagen zijn, zo apathisch, depressief, ongeïnteresseerd in wat er in hun land gebeurt? De alarmbellen hadden eind 2014 al moeten gaan rinkelen, door de krankzinnig lage opkomst onder jongeren bij de verkiezingen voor het presidentschap en het parlement. Zij bleven toen liever in de cafés hangen dan in de rij te gaan staan voor het stemlokaal. De vele partijen in Tunesië slagen er niet in om jongeren te motiveren voor een actieve rol in het politieke leven. Bij organisaties als de scouting, scholierenverenigingen en studentenbonden zijn bespottelijk weinig jonge mensen aangesloten. Hetzelfde geldt voor de burgerlijke organisaties.
