Vulture
| Molly Young | 12 mei 2020Molly Young werkte bij veel verschillende start-ups, en bestudeerde met zowel fascinatie als ontzetting de taal waarin haar collega’s zich uitdrukken. De aan voortdurende verandering onderhevige lege woorden dienen volgens haar om te verbloemen en verdraaien, maar bovenal om te verhullen.
Ik werkte sinds 2010, toen ik begin twintig was, acht jaar lang bij verschillende start-ups. Daarna heb ik een tijdje freelance gewerkt, om een jaar later terug te keren naar het kantoorleven, bij weer een andere start-up. Tijdens mijn tussenjaar had ik van alles gemist, zoals de zorgvoorzieningen, onbeperkt gratis post-its en de luxe om onbeschaamd mensen te bekijken. (In 2016 zag ik een collega zichzelf een kom cornflakes inschenken, melk toevoegen en gedurende 90 seconden in de magnetron plaatsen. Een beeld dat ik nooit zal vergeten.) Eén ding dat ik niet miste aan het kantoorleven was de taal. Aangezien de taal aan voortdurende verandering onderhevig was, was het geen verrassing dat er een nieuwe prachtterm was ontstaan tijdens mijn kantoorloze jaar. Die term was parallel path, en hoorde ik voor het eerst in deze zin: ‘We wachten op specificaties voor de installatie in San Francisco. Can you parallel-path two versions? (Kan je twee versies parallel laten lopen?)’
