Volgens ex-guerrillero Joaquín Villalobos graaft het Maduro-regime een graf voor de Bolivariaanse Revolutie. Het politieke model is op sterven na dood; niets maar dan ook niets zal het nieuw leven kunnen inblazen.
Er zijn in Latijns-Amerika drie veranderingen gaande die extreem-links een zware slag toedienen: het einde van de gewapende strijd in Colombia, de geleidelijke maar onomkeerbare terugkeer van Cuba naar het kapitalisme en het einde van de Bolivariaanse Revolutie. Venezuela vormt de spil van deze veranderingen. Met meer dan vierhonderd politieke gevangenen en de weigering om via vrije verkiezingen de mogelijkheid te scheppen voor een alternatief, heeft het chavistische regime zijn ware dictatoriale gezicht laten zien. Na Fujimori’s poging in Peru is het continent gevrijwaard gebleven van extreem-rechtse dictaturen, en een kleine veertig jaar democratie later zijn er nog maar twee extreem-linkse dictaturen over: Cuba en Venezuela. Dat is de context waarbinnen de honderd protestdagen tegen Maduro zijn uitgegroeid tot de langstdurende en omvangrijkste vreedzame protestactie in de geschiedenis van Latijns-Amerika. Geen enkele dictatuur zag zich ooit geconfronteerd met zo’n stellige afwijzing.
