Amerikaanse en Arabische diplomaten buigen zich over de vraag hoe het verder moet met de Gazastrook. Maar ook zij tasten vooralsnog in het duister. Israël blijft voorlopig op niets anders gericht dan op de militaire operatie.
Wie zal het bestuur voeren over Gaza, over de puinhopen, de rouwende en noodlijdende bevolking, wanneer de wapens eenmaal zwijgen? Het is, paradoxaal genoeg, zowel een vruchteloze als een onontbeerlijke exercitie om in tijden van oorlog na te denken over de ‘day after’. Hoe kun je een strategie voor wederopbouw uitzetten als de omvang van de verwoestingen nog niet te overzien is? Hoe ontwikkel je bruikbare ideeën over een post-Hamas-bestuur terwijl Israël zijn doel – vernietiging van de veelvormige islamistische beweging – nog lang niet heeft bereikt? Toch proberen vooral de Verenigde Staten en de Arabische landen nu al een toekomstscenario te bedenken. Vooralsnog blinkt het uit in vaagheid. En de Europeanen spelen in dit alles nauwelijks een rol.
