New Statesman
| Londen | 14 oktober 2015In 1987 maakte hij als 25-jarige furore met de hits Sign Your Name en Wishing Well. Van zijn debuutalbum verkocht hij een miljoen exemplaren in drie dagen. Hij was beeldschoon, geniaal en had een unieke stem, alsof poprecensenten hem zelf bedacht en in elkaar geschroefd hadden. Sinds 2001 heet hij Sananda Maitreya, woont in Italië en componeert ‘warmbruine psychedelische wonderen’.
Stel je voor: je bent 25 en van je debuutalbum met perfect gepolijste soul-pop-rock-funk gaan in de eerste drie dagen al een miljoen exemplaren over de toonbank. Het album levert drie top-10-nummers op, talloze platinaplaten en een Grammy, waarmee je in één klap bent beland tussen de grote sterren van de jaren tachtig, die je zo bewondert. De poprecensenten zijn door het dolle: er wordt geschreven dat je de stem van Sam Cooke combineert met de bewegingen van James Brown en de louche aantrekkingskracht van Jimi Hendrix. Je wordt geholpen door Springsteen, Leonard Cohen en Pete Townshend; je zit uren aan de telefoon met Prince en je zingt mee op platen van Brian Wilson. Je ontmoet zelfs je held Mohammed Ali en maakt je zijn motto eigen: ‘Als je maar vaak genoeg en hard genoeg zegt dat je geweldig bent, zal men het uiteindelijk gaan geloven.’ Mocht er dan toch nog iemand twijfelen aan je grootheid, dan trek je een parallel tussen jouw levensloop en die van Martin Luther King.
