Desinformatie als wapen

Hoewel rechtse desinformatienetwerken bekender zijn, bestaan er aan de andere kant van het politieke spectrum vergelijkbare misleidende structuren, vaak met hetzelfde doel: invloed uitoefenen op de publieke opinie en politieke processen.

Het Syrië van Bashar al-Assad is geen vriendelijke plek voor journalisten. Sinds het begin van de opstand in 2011 heeft het regime weinig visa afgegeven. Toen de Amerikaanse journalist Marie Colvin en de Franse fotojournalist Rémi Ochlik in 2012 zonder toestemming Syrië binnenkwamen, waren ze een doelwit en werden vermoord. Maar in 2021 kreeg een Canadese podcaster op ongebruikelijke wijze toegang tot het door het regime gecontroleerde Syrië. Toen hij voor de ruïnes van Jarmuk stond – een Palestijns vluchtelingenkamp dat van 2013 tot 2018 door het regime werd belegerd, geblokkeerd en gebombardeerd – moffelde hij Assads verantwoordelijkheid voor de vernietiging van het kamp weg en deed hij, met een staaltje adembenemend cynisme, een oproep om de sancties tegen zijn regime op te heffen.