| Sarah Pines | 21 augustus 2019
Zinderende dagen langs het water, zomers die nooit ophouden, het liefst met een zwembad binnen handbereik. Het hemelsblauwe paradijs heeft ontegenzeggelijk een stempel op de beeldcultuur gedrukt.
’S Zomers lijken dagen aan het water eindeloos te duren. Een verwaaid lachje aan de rand van het bassin, het geluid van water. Het doet me denken aan mijn mooie vriendin Wanda, die met hangende schouders aan haar zwembad zit; onder het trapezevormige, witte schildje dat haar cosmetisch geopereerde neus verbergt, kijkt ze droevig en gelukkig tegelijk. Naast haar op zijn stretcher ligt haar man, Walt, een biertje te drinken en wat over zijn iPad te vegen. Ver weg klinkt het geluid van het cricketveld, gehinnik van een paard.
