Patrick Joyce, emeritus hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Manchester, schreef een hommage aan de boerencultuur en haar geschiedenis vol tradities, wijsheden, vieringen en opstanden.
Zeker duizend jaar lang vormden boeren overal ter wereld de grootste beroepsgroep. Tegenwoordig is nog maar een paar procent van de beroepsbevolking actief in de landbouw. Vanuit dat perspectief schreef Patrick Joyce, emeritus hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Manchester, met zijn boek Remembering Peasants: A Personal History of a Vanished World ‘een klaagzang over de boer en zijn kenmerkende manier van leven’, stelt Jonathan Sumption in The Spectator. ‘Geen geschiedenisboek, maar een ode aan en een daad van verering van Joyce’ boerenfamilie op het Ierse platteland.’
Het is ‘een lofzang op een levenswijze en een manier om de wereld te begrijpen’
Fintan O’Toole noemt het in The New York Times een ‘prachtig geschreven’ boek: ‘Een ontroerende en gevoelige overpeinzing over het historische lot van deze “aardgebonden” mensen.’ Tegelijkertijd is het volgens O’Toole ‘een lofzang op een levenswijze en een manier om de wereld te begrijpen’.
Volgens Peter Mandler in History Today schetst Joyce ‘een levendig beeld’ van het boerenleven en laat hij de ‘dunne scheidslijnen zien tussen natuur, het bovennatuurlijke en religie in het plattelandsleven. Onder het oppervlak sluimert altijd woede, die uitbreekt in geweld tegen landeigenaren, de staat of stedelijke elites.’
Boerencultuur: Hoe het platteland verdwijnt uit onze herinnering, uit het Engels vertaald door Rob Kuitenbrouwer en Frank Lekens, verscheen begin juni bij De Arbeiderspers
