Op het onlineforum Reddit werken gebruikers van over de hele wereld gezamenlijk, pixel voor pixel, aan een digitaal gesamtkunstwerk; Uit mysterieuze prehistorische rotsschilderingen blijkt dat je vroeger kon zwemmen in de Sahara & Meer aanraders van de 360-redactie.
Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, podcasts, documentaires en fotoreportages die wij deze week tijdens het speuren naar mooie journalistiek zijn tegengekomen.
Democratische kunst op Reddit
Op 1 april begon er op Reddit een sociaal experiment: een wit canvas van tweeduizend bij tweeduizend pixels kon door iedereen ter wereld worden ingekleurd. Elke vijf minuten had een gebruiker recht op het inkleuren van één enkele pixel. Het was ook mogelijk om de pixel van iemand anders over te kleuren. Het experiment duurde in totaal vier dagen, schrijft online strateeg Maxim Hoekmeijer.
Op 3 april waren er bijna 72 miljoen pixels geplaatst door meer dan 6 miljoen gebruikers, met een snelheid van meer dan 2,5 miljoen pixels per uur. Op de laatste dag, voordat het Place-evenement van 2022 eindigde, werden gebruikers beperkt tot het plaatsen van alleen witte pixels. Het hele canvas werd geleidelijk gevuld met witruimte, waardoor het terugkeerde naar zijn oorspronkelijke lege staat.
De Nederlandse delegatie maakte de complete Nachtwacht na
Het canvas werd gevuld met kunstwerken uit vele verschillende communities. Verwijzingen naar populaire cultuur, internetmemes en politiek waren geliefde onderwerpen. Zo kreeg de oorlog tussen Oekraïne en Rusland veel aandacht. Fandom-gemeenschappen deden mee door illustraties te maken die representatief waren voor hun respectievelijke subculturen.
Ook verschenen er veel nationalistische kunstwerken. In de eerste uren werd het canvas voornamelijk gevuld met simpele vlaggen. Verder in het experiment werden deze vlaggen steeds sierlijker, met verwijzingen naar nationale trots. Groepen gingen samenwerken en creëerden de meest complexe kunstwerken, of maakten bestaande kunstwerken na. Zo reproduceerde de Nederlandse delegatie de complete Nachtwacht.
Een stuk pixel art op het canvas zetten (en houden) vereist een hoop samenwerking en coördinatie tussen ontwerpers en de rest van de gemeenschap die stemt en uitvoert. Daarnaast moeten de verschillende gemeenschappen onderling onderhandelen over grenzen, verbonden aangaan en compromissen sluiten.
Klik hier voor een timelapse van de totstandkoming van het kunstwerk.
Klimaatmaatregelen kosten geld, niets doen ook
‘Toen president Joe Biden een jaar geleden aantrad, met de belofte “naar de wetenschap te luisteren” en “de klimaatcrisis aan te pakken”, leken alle neuzen één kant op te staan: zijn partij met een meerderheid in beide huizen van het Congres was immers voorstander van klimaatactie. Maar de krappe meerderheid van de Democraten leidde tot delicate onderhandelingen binnen de partij, met de wispelturige, “kolenvriendelijke” senator Joe Manchin uit West-Virginia als lastpak.’ Dit schrijft Kate Yoder van Grist in haar artikel ‘True costs: How the oil industry casts climate policy as an economic burden’. In dat artikel toont ze aan dat alle dwarsliggers tegen klimaatmaatregelen al meer dan dertig jaar lang schermen met de enorme kosten die het nemen van stappen met zich meebrengt, maar dat ze daarbij de kosten van uitstel over het hoofd zien, aldus redacteur IJsbrand van Veelen.
‘De neiging bestaat om zich te concentreren op de kosten van actie en niet op de kosten van inactiviteit’
Joe Manchin van de Democratische Partij, die de kolenindustrie in zijn thuisstaat probeert te beschermen, is de laatste in een lange rij. ‘In september 2021, toen het Congres zich begon te buigen over Build Back Better, Bidens pakket van sociale en klimaatprogramma’s, schreef Manchin een opiniestuk in de Wall Street Journal onder de titel “Why I Won’t Support Spending Another $3.5 Trillion”,’ schrijft Yoder. Het is altijd hetzelfde liedje volgens haar: ‘Manchin is niet de enige die de zaken op deze manier inkadert. Economie is de taal geworden die politici gebruiken in debatten over openbaar beleid en over oplossingen om de problemen van de planeet te verlichten.’ En dat doen ze op selectieve wijze, citeert ze Benjamin Franta, een historicus die klimaatdesinformatie bestudeert aan Stanford: ‘De neiging bestaat om zich te concentreren op de kosten van actie en niet op de kosten van inactiviteit.’ De geschiedenis van die neiging, de gevolgen ervan en opties voor een andere benadering lees je hier.
De wederopstanding van Zelensky
‘In een maand tijd is Zelensky veranderd van president van een van Europa’s onstabiele landen in het “Wilde Oosten” tot een wereldwijd symbool van de strijd voor vrijheid, democratie en, zo u wil, de westerse beschaving als zodanig’, las redacteur Joep Harmsen in een portret van de president in oorlogstijd van Oekraïnska Pravda. Voor de oorlog ging het de president, die nu met Winston Churchill wordt vergeleken, politiek veel minder voor de wind.
‘Vóór 24 februari hielden Zelensky en zijn entourage zich vooral bezig met opiniepeilingen, het in handen krijgen van de media en de staatszenders. En als hij al in “oorlog was, dan was het met de oligarch Rinat Achmetov“. Politiek gingen de zaken van kwaad tot erger voor hem.’
Maar nu volgens peilingen 93 procent van de Oekraïense bevolking hem steunt, staat zijn leiderschap buiten twijfel en is zelfs door een groep internationale (oud)-politici opgeroepen Zelensky te nomineren voor de Nobelprijs voor de Vrede.
Lees ook:
Zwemmen in de Sahara
‘In het uiterste westen van Egypte, een van de ruigste gebieden van de Sahara, ligt een fascinerende grot. Op de muren zijn honderden raadselachtige karakters getekend. Lichamen bewegen op een rij achter elkaar aan, waarbij nog het meest opmerkelijk is dat velen horizontaal op hun buik, armen en benen liggen, in een beweging die lijkt op zwemmen. Wat een fascinerende vraag oproept: waarom schilderden kunstenaars in de oudheid badscènes in dit droge deel van de Sahara?’
En deze vraag spreekt tot de verbeelding, aldus het Britse History Today, dat zich in dit artikel de vraag stelt wat deze rotskunst ons kan vertellen ‘over leven en dood 10.000 jaar geleden’. Een tip van hoofdredacteur Laura Weeda. Bovendien lijkt er sprake te zijn van een grimmige paralel met deze tijd. Terwijl woestijnvorming de inwoners van hun land verdreef en onder andere hun kunst versteende, werden de eens doornige en onherbergzame moerassen van de Nijl toegankelijker, zodat veel Sahara-bewoners zich daar in het zesde millennium voor Christus vestigden. Toch leverden de ontwikkelingen ook nieuwe mogelijkheden op, schrijft het geschiedenistijdschrift monter. ‘De zaden van de Sahara-cultuur werden door de wind meegevoerd en ontkiemden het oude Egypte.’
